பிராமணர்களின் மதிப்பும் பெருமையும் வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டதற்குக் காரணம் பிராமணர்களே

பிராமணர்களின் மதிப்பும் பெருமையும் வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டதற்குக் காரணம் பிராமணர்களே

இக்கட்டுரை நாற்பத்தி ஒன்பது வருடங்களுக்கு முன் ஸ்ரீமான் ரா. கணபதி என்பவரால், சென்னை, மாம்பலம் ஸ்ரீ பக்தஸமாஜத்தின் 'ஸ்ரீ காஞ்சி காமகோடி பீடாதிபதிகளின் வைரவிழா மலரில்' வெளியானது. அதிலிருக்கும் தகவல்தான் கீழே தரப்பட்டு இருக்கின்றன:( நன்றி.பிராமிண்டுடே)

'வித்யை, வீரம், வாணிபம், விவசாயம் யாவுமே சமூகத்திற்கு அவசியமான தொழில்கள். இவற்றில் உயர்வு, தாழ்வு கிடையாது. இவற்றில் எந்தத் தொழிலை யார் தேர்ந்தெடுப்பது என்கிற பிரச்சினையும் போட்டியும் ஏற்படாமலிருக்கவே பிறப்பினாலேயே என்கிற பிரச்சினையும் போட்டியும் ஏற்படாமலிருக்கவே பிறப்பினாலேயே இன்னாருக்கு இன்ன தொழில் என்று சமூகத்தையே பல பிரிவுகளாக நமது மதத்தில் பிரித்தனர். தலைமுறைத் தத்துவமாகத் தொழில்கள் ஏற்பட்டதால் தொழிற்பிரிவினை. சரியான விகிதாச்சாரத்திலும் அமைந்தது. ஒவ்வொரு பிரிவினரும் அவரவரது தொழிலுக்கு ஏற்றபடி கடுமையான அல்லது நெகிழ்ச்சியான விதிகளைக் கடை பிடித்தனர். உடலை வருத்தி உழைப்பவர்களுக்கு, உழைப்பே உளத் தூய்மை தரும் என்பதால் அவர்களுக்கு அதிகக் கட்டுப்பாடுகள் இல்லை. அறிவு வேலை செய்பவர்களுக்கு, புத்தி தடம்புரண்டு போகாமலிருப்பதற்கே, அதிகமான கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டுள்ளன. எல்லா ராகங்களும் சேர்ந்து 'ஸங்கீதம்' என்பது போல, எல்லாத் தொழிலினரும் சேர்ந்து சமூகமாக அமைந்தார்கள். இதில் ஒருவித துவேஷ மனப்பான்மையும் இல்லாதிருந்தது.

எல்லாப் பிரிவினருக்காகவும் ஒரு சாரார் வேள்வி செய்தார்கள். எல்லாப் பிரிவினருக்காகவும் இன்னொருசாரார் உழவு செய்தார்கள். வாணிபம் செய்தனர் மற்றொரு சாரார். போர் புரிந்தனர் பிறிதொரு சாரார்.

நவாப் ராஜ்ஜியம், கிழக்கிந்திய கம்பெனி ராஜ்ஜியம், அதன்பின் பிரிட்டிஷ் முடியாட்சி இவை ஏற்பட்டதால், அரசு மான்யம் பெற்று வேதம் 'திவந்தவர்கள் அந்த வசதியை இழந்தனர். ஆயினும், வேத காரியங்கள் இருந்தால்தான் சமூகம் முழுவதற்கும் இஹ பர நலன்கள் கிட்டும் என்ற நம்பிக்கையில், சமூகம் அவர்களை ரக்ஷித்துவந்தது.

ஆங்கிலேயர்கள் சுதேசிகளை வேலைக்கு அழைத்தபோது, வேதத்தை ரக்ஷிக்க வேண்டியவர்களின் மனப்பான்மை, துரதிருஷ்டவசமாக மாறத் தொடங்கியது. அயல்நாட்டிலிருந்து நமது தேசத்திற்கு வேலைக்கு ஆட்களைக் கொண்டு வருவது கடினமாக இருந்தபடியால், ஆங்கில ஆட்சி உள்ளூர்க்காரர்களைக் குமாஸ்தா வேலைக்கு அழைத்தது. சமூகத்தை நம்பி வாழ்வதைவிட, சர்க்காரை நம்பி உத்யோகம் பெறுவது சிறந்தது என்று, ஑வேதரக்ஷணம்ஒ என்ற ஸ்வதர்மத்தை விட்டு, அந்தணர்கள் கிராமங்களைவிட்டு நகரங்களுக்குச் சென்று, ஆங்கிலக்கல்வி பயின்று, குமாஸ்தா உத்யோகங்களில் புகுந்தனர். அக்ரஹாரங்கள் காலியாவதும் வேத பாடசாலைகள் சத்திரமாக மாறுவதும் சகஜமாகத் தொடங்கின.

ஆங்கிலேயரின் பார்வையே இவர்களுக்கும் வந்தது! அவர்களைப் போலவே இவர்களும் உடையணியவும் வாழவும் தொடங்கினர். பொருளீட்டுவதில் நாட்டம் மிகுந்து, 'சமூகத்தின் நலனுக்காகக் கர்மாக்கள் செய்வது' என்பது போய், சொந்த நலனுக்காகத் தொழில் செய்யத் தொடங்கினர்! இவர்கள் வேதத்தை விட்டனர்; வறுமை இவர்களை விட்டது. இதனால் வகுப்புத் துவேஷங்கள் உண்டாகத் தொடங்கின.

பிராமணர்கள் வேதம் ஓதியும் ஓதுவித்தும் வாழ்ந்துவந்தவரையில், பொறுமைக்கும் நம்பிக்கைக்கும் பணிவுக்கும் எடுத்துக்காட்டாக விளங்கிவந்த மற்ற சமூகத்தினர் இவர்களை மதித்தனர். இவர்கள் கூறும் வழியில் சென்றனர்.

உழவரின் வீட்டைவிட அதிக மாறுபாடில்லாத சாமான்ய வீட்டில் வசித்து, நன்செய் பயிர்கள் காய்கறிகளை உண்டு, எளிமையாக வாழந்த வரையில் இவர்களிடம் யாருக்கும் பொறாமையோ மனக்கசப்போ ஏற்படவில்லை!

மற்றவர்களின் கலைகளைப் பயன்படுத்திப் பணம் செய்யாமலும் கடுமையான ஆசாரங்களைக் கைக்கொண்டு ஒழுக்கத்துடன் வாழ்ந்துவந்ததாலும் இவர்கள் ஑உயர்ந்தவர்கள்ஒ என்று மற்றவர்கள் கருதியதில் நியாயமுண்டு. எத்தனையோ தொழிலாளிகளும் சிப்பந்திகளும் அதிகாரிகளும் விஞ்ஞானிகளும் வைத்தியர்களும் வழக்கறிஞர்களும் அரசியல்வாதிகளும் தங்கள் தங்கள் கடமைகளைச் சிறப்பாக ஆற்றிவந்த போதிலும் இவர்களையெல்லாம்விட உயர்வாக நடிகர், பாடகர், ஓவியர், கவிஞர், எழுத்தாளர்களைக் 'கலைஞர்கள்' என மதிப்பது போல.

ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில், கடமையை மறந்து, ஊரையும் மறந்து நகரங்களுக்குச் சென்று இவர்கள் திரவியம் தேடத் தொடங்கியதால், நல்லதெற்கெல்லாம் இவர்களை வழிகாட்டியாக மதித்த இதர சமூகத்தினர் அதே போன்ற வாழ்வை நாடியதில் வியப்பில்லை. அனைவருக்கும் வேலை கொடுக்க முடியாமல்போன நிலை ஏற்பட்டபோது, நீண்டகாலமாகப் புத்தி வேலை செய்துவந்தவர்கள் அதிகமான உத்யோக ஸ்தானங்களைப் பெற முடிந்தது. எனவே மற்றவர்களுக்கு இவர்களிடம் மனக்கசப்பு ஏற்பட்டது. ஒன்றாக அன்புடன் இணைந்துவந்த சமூகத்தில் புரையோடத் தொடங்கியது. அவரவர்க்குரிய ஆச்சாரங்களைப் பின்பற்ற முடியாமல் எல்லாம் கலந்துபோயிற்று. சாஸ்திரம் விதித்த தொழில் போய்விட்டதால் ஆச்சாரங்களும் போய்விட்டன.

ஆன்மீக நலனைக் காப்பவர்கள், தேசத்தைப் பாதுகாப்பவர்கள், வியாபாரம் செய்பவர்கள், உடலுழைப்பு நல்குபவர்கள் என்ற ஒரே சமூகத்தினர்தாம் நான்கு விதமாகத் தொழில்களை வகுத்துக்கொண்டனர் என்பதே சாஸ்திரங்களிலிருந்து வெளிப்படும் உண்மை. இந்த நான்கு தொழிலினரும் பகவானின் அங்கங்களிலிருந்து தோன்றியதாகவே வேதம் கூறுகிறது. உயர்ந்த தொழில், தாழ்ந்த தொழில் என்ற எண்ணங்களையெல்லாம் அந்நிய மதப் பிரசாரகர்கள் இங்கு பரப்பியதோடன்றி, இனபேத மனப்பான்மையையும் நன்றாகத் தூண்டிவிட்டார்கள். நம்நாட்டு அறிவாளிகளும் இந்தக் கருத்துகளை அப்படியே ஏற்று, மேலும் வலிவு தந்தனர்.

அழுக்குப் படியாமல் செய்யும் வேலைகளுக்கெல்லாம் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியினரே தகுதிகளைத் தேடிக்கொண்டிருந்தபடியால் மற்றவர்களின் மனக்கசப்பு அதிகமாயிற்று. பிற்பாடும் இதற்காகவே அரசியலில் தனிக்கட்சி ஏற்பட வேண்டிய அளவுக்கு நிலைமை முற்றியது.

இதெல்லாம் ஒரு புறமிருக்க, இத்தனைக்கும் மூலகாரணமாக, தங்கள் தர்மத்தை விட்டுப் பட்டணங்களுக்கு வந்தவர்கள் சாஸ்த்ரோக்தமான வாழ்க்கையைவிட்டதால், சமூகம் முழுவதற்குமே சாஸ்திர நம்பிக்கை குன்றியது. ஜீவனோபாயத்திற்காக மட்டுமே சாஸ்திரத்தை முதலில் விட்டவர்கள், பிறகு அது கூறும் விதிகளையும் ஆக்ஷேபிக்கத் தொடங்கினார்கள். அந்நிய மதஸ்தர்களைவிட ஆவேசமாக நம்மவர்களே சாஸ்திரம் கூறுவதற்கெல்லாம் பகுத்தறிவுக்குப் பொருந்தும் விளக்கம் வேண்டுமென்று கேட்டார்கள்.

சுத்தத்திற்காகவும் சௌக்யத்திற்காகவும் மட்டுமின்றிச் சில கட்டுப்பாடுகளும் ஒழுக்கங்களும் இருந்தால்தான் கௌரவமாகச் சமூக வாழ்க்கை நடக்கும் என்பதற்காகவும் ஏற்பட்டவையே சாஸ்திர விதிகள். சாஸ்திர விதிகள் மனோபாவத்தை ஒட்டி மட்டும் எழுந்தவை அல்ல. நாம் காணாத உலகத்திலும் பிரவேசித்து அதற்கிசைய, காண்கிற உலகத்தின் ஒழுக்கங்களை அவை விதிக்கின்றன. ஆனால் நாகரிக மனிதனுக்கோ அந்தக் காணாத உலகத்திலேயே வர வர நம்பிக்கை குறைந்துவிட்டது. சாஸ்திரங்களில் கூறிய வாழ்க்கை முறையைக் காப்பாற்ற வேண்டுமென்று ஆதிசங்கரர் மடாதிபதிகளுக்கு விதித்துவிட்டுப் போய்விட்டார். 'சாஸ்திரோக்தமான வாழ்முறை அடியோடு சாகவில்லை. உயிர்போகிற நிலையில் அது இருப்பதாகவும் உயிர் போகவில்லை என்று தெரிந்தால் சுவாசம் வாங்கிக்கொண்டிருந்தாலும் பிழைப்பதற்கு முழு முயற்சியும் செய்யத்தானே வேண்டும்? பாரத மக்கள் அந்நிய ஆட்சியை வெளியேற்றியதால் மட்டும் சுதேசியாக இல்லாமல், வாழ்முறை - மனப்பான்மை இவற்றிலும் சுதேசியாக இருக்க வேண்டும்.' என்று ஸ்ரீ சரணர் விரும்பினார்.

சமுதாயம் முழுவதையும் புராதனரீதியல் மாற்ற இயலாவிடினும் ஒரு சிலராவது எளிய வாழ்க்கை வாழ்ந்து, வேதங்களை ரட்சித்து, ஸபக்ஷ்மமான முறையில் வேத சப்தத்தால் உலகுக்கு இஹ பர நலன்களைக் கூட்டிவைக்க வேண்டும். நமக்குப் பிற்காலத்தவருக்குப் பழைய ஆச்சாரங்களின் வழிமுறை அழிந்துபோய் விடாதிருப்பதற்காவது அவற்றைக் காத்துத் தரவேண்டும். நமக்குப் பொருள் புரியாவிடினும் பயன் இல்லாவிடினும் வருங்காலத்தில் யாருக்காவது சாஸ்திரோக்தமாக வாழ ஆசைப்பட்டால், அது நிறைவேறுவதற்காவது நாம் இதை ரக்ஷிக்க வேண்டும்.'-

நம்மில் பெரும்பாலோர் ஸ்வதர்மத்தைவிட்டு வெகுதூரம் வந்துவிட்ட காரணத்தால், இனி பழைய நிலைக்கு முழுவதுமாகத் திரும்பிவிடச் சாத்தியக்கூறு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. மேலும், நம்மவர்கள் திரவியம் தேட நகரங்களுக்கு வந்துவிட்டதோடுகூட, திரைகடல் தாண்டி வெளிநாடுகளுக்கும் 'வீட்டுக்கு ஒருவராவது' என்ற ரீதியில் போய்க்கொண்டிருப்பது இன்றைய நிலவரம்.

ஆயினும் ஒரு சமாதானம்! இன்றும்கூட ஆங்காங்கே வேதங்கள் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கின்றன. ஒரு சில இடங்களில் யக்ஞங்களும் நடைபெறுகின்றன. ஆச்ரமங்களிலும் மடங்களிலும் பீடங்களிலும் ஆலயங்களிலும் பெரிய பெரிய ஹோமங்கள் செய்யப்பட்டுவருகின்றன. சாஸ்திரங்களை விடாப்பிடியாகப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கும் வேத விற்பன்னர்களும் புரோகிதர்களும் உபன்யாஸகர்களும் ஆசாரசீலர்களும் இன்னமும் இருக்கவே செய்கிறார்கள். ஆன்மிகம் அழியவில்லை. பக்தி பெருகிக்கொண்டேயிருக்கிறது. பாரததேசம் தன் கலாச் சாரத்தையும் ஓரளவு பண்பாட்டையும் தக்க வைத்துக்கொண்டுதானிருக்கிறது. ஆக, நாம் செய்ய வேண்டியது என்ன? புறப்பட்ட இடத்திற்குத் திரும்பாவிட்டாலும் கூட, ஸ்வதர்மத்தை இன்றைய தேதியிலும் அனுஷ்டித்துக் கொண்டிருப்பவர்களை ஆதரித்துப் போஷிக்கலாம். யாகாதி கார்யங்களுக்கும் வேத பாடசாலைகளுக்கும் நிதியுதவி அளிக்கலாம். ஸத்ஸங்கத்தை வளர்க்கலாம். ஸ்வதர்மத்தைச் சிறிதளவாவது நம் சந்ததிகளுக்குவிட்டு வைக்கலாம். ஏதோ கொஞ்சமாவது நம்மிடம் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் தர்மத்திலிருந்தும் ஆசார, அனுஷ்டானங்களிலிருந்தும் பிறழாமலிருக்கலாம்.

அன்புடன்

மதுரைத்தமிழன்

டிஸ்கி: நான் படித்த தகவலை பலரும் அறிந்து கொள்ளும் வண்ணம் இங்கே அது பகிரப்பட்டு இருக்கிறது...இதை படித்துவிட்டு யாரும் தரக் குறைவாக கருத்துக்கள் இட்டால் அது இங்கு கண்டிப்பாக பகிரப்படாது. அப்படி பகிர நினைப்பவர்கள் தங்கள் சமுகதளங்களில் அதை வெளியிட்டு கொள்ளலாம்.இங்கே எழுதி அதற்காக நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டாம்