எனக்கு மட்டும் ஏன் இப்படியெல்லாம் நடக்குது??

என் மனைவி அவள் அலுவலகத்தில் கூட வேலைப்பார்க்கும் ஒருவனைக் கடந்த ஞாயிற்றுக் கிழமை வீட்டிற்கு அழைத்து இருந்தாள். அவருக்கு இப்போதுதான் கல்யாணம் நடந்துச்சாம். அதனால், அவன் மனைவியையும் வீட்டிற்குச் சேர்த்தே கூப்பிட்டு இருந்தாள்.



அவர்கள் வந்ததும் சிறிது பேசிவிட்டு என் மனைவியும் அந்த புதுப் பெண்ணும் சமையலறைக்கு போன பின் வந்தவரிடம் கேட்டேன் என்ன சரக்கு சாப்பிடுறீங்க என்று? அதற்கு அவர் ஒன்றும் வேண்டாம் என்றார்.நான் உடனே தம்பி நான் குடிக்க வேண்டுமென்றால் அதற்கு ஒரு காரணம் சொல்ல வேண்டும் என் மனைவியிடம் அதனால்தான் உன்னை குடிக்கச் சொல்லுகிறேன் என்றேன். அதற்கு அவர் சார் நான் கல்யாணத்திற்கு அப்புறம் குடிப்பதை நிறுத்திவிட்டேன் என்றான். நானும் அது சரிதான் என்று சொல்லிவிட்டு மனதிற்குள் எவண்டா இப்படி ஒரு சட்டம் எழுதி இருக்கிறான் கல்யாணம் ஆன நாளில் இருந்து முதல் 2 ஆண்டுகள் வரை சரக்கு அடிக்கக் கூடாதென்று நினைத்தேன் இப்படி வேண்டாம் என்று சொல்லுபவர்கள் சில வருடங்கள் கழித்து என்ன சார் நம்மை அப்படியே கைவிட்டுடீங்க. என்று வந்து நிற்பார்கள்...


சரி வந்த விஷயத்தைச் சொல்லாமல் வள வளவென்று பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன்...


சரக்குதான் அடிக்காத இந்த ஆள்கூட என்ன பேச்சு வேண்டிக்கிடக்கிறது என நினைத்து தொலைக்காட்சியை ஆன் செய்தேன். அதில் ஜில்லா படம் அப்பத்தான் ஆரம்பித்தது. உடனே நான் வேறு சேனலுக்கு மாறினேன்.உடனே அந்த நபர் சார் இது ஜில்லாதானே ..அதை போடுங்க சார் விஜய் நடித்த படம் என் செல்லத்துக்கு பிடிக்கும் என்றான்.. நான் உடனே யாருங்க அது என்றேன் அதுக்கு அவன் என் மனைவிதான் சார் அவள் குழந்தை மாதிரி சார் என்றவாறே சமையலறைக்குப் போய் செல்லம் கண்ணு இங்க வாடி உனக்கு பிடித்த விஜய்படம் வருகிறது என்றான்.


உடனே அந்த குழந்தையும் ஹாலுக்கு வந்தது, அவளுக்கு பின்னால் என் மனைவி அவளுக்கு பாலும் எங்களுக்கு காபியும் எடுத்து வந்தாள். அவன் அந்த பாலை புதுப் பொண்டாட்டிக்குக் கொடுத்து சாப்பிடக் கெஞ்சினான்.


சரக்கு சாப்பிட முடியாமல் போனதால் எனக்கு மண்டை காஞ்சி போனது அதுமட்டுமில்லாமல் இந்த கொஞ்சல் கண்றாவியை பார்த்த எனக்கு தலை ரொம்ப சூடாகி போனது..

உடனே நான் எழுந்திருந்து அந்த பெண் பக்கம் போய் என் செல்லக் குட்டி என் கன்னுக்குட்டி என் தங்க குட்டி என்று சொல்லி குழந்தையின் கன்னத்தை பிடித்து அன்பாக கிள்ளி ஒரு முத்தம் கொடுப்பது போல இந்த குழந்தைக்கும் கொடுத்து, இந்த பாலை குடிமா வேஸ்டாக்காதே செல்லம் என்று சொல்லி அவள் கையில்தான் கொடுத்தேன்.


அப்படிக் கொடுத்துவிட்டு திரும்பிப் பார்த்த போது என் மனைவியின் கண்கள் மிக சிவந்து இருந்தன உடனே நான் அவள் கண்ணில்தான் ஏதோ தூசி பட்டிருக்கிறது என்று நினைத்து அவள் அருகில் போன போதுதான் உணர்ந்தேன் அவள் கைகள் மிகவும் பரபரக்கிறது என்று. அது நல்லதுக்கில்லை என்று என் அனுபவம் சொல்லியதால் நான் என் மனைவியிடம் என் நண்பன் ஒருத்தன் கூப்பிட்டு இருந்தான் அவனை நான் பார்த்துவிட்டு வருகிறேன். நீ வந்தவர்களை நங்கு உபசரி என்று சொல்லிவிட்டு ஞாயிறு ஈவினிங்க் வீட்டை விட்டு லேப்டாபுடன் வெளியே கிளம்பியவன் இன்னும்(திங்கள் ஆகிவிட்டது) வெளியில்தான் சுற்றிக் கொண்டு இருக்கிறேன்.

 

வீட்டிற்குப் போகலாமா வேண்டாமா என்று யோசனையாய் இருக்கிறது. யாரவது என் வீட்டிற்குப் பக்கத்தில் இருந்தால் வீட்டில் ஏற்பட்ட சுனாமி அடங்கிவிட்டதா என்று பார்த்துச் சொன்னால் நன்றாக இருக்கும்..
 

அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்..