"இந்தியர்கள் என்றாலே அலறுகிறார்கள்!"  உலகம் நம்மைப் பார்த்து முகம் சுழிப்பது ஏன்?
   

சுவிட்சர்லாந்தின் பனி படர்ந்த மலைகள்... ஜப்பானின் அமைதியான தெருக்கள்... பாரிஸின் ம்யூசியங்கள்... இந்த அழகான இடங்களில் எல்லாம் இந்தியர்கள் நுழைந்தால் என்ன நடக்கிறது? "ஐயோ! இவர்கள் வந்துவிட்டார்களே!" என அந்த ஊர் மக்கள் ஏன் பதறுகிறார்கள்?

சமீபத்தில் ஒரு ட்விட்டர் பதிவு இணையத்தில் தீயாய் பரவியது. அது சொல்லும் உண்மைகள் கசப்பானவை. ஆனால், மறுக்க முடியாதவை. நாம் வெளிநாடுகளுக்குச் செல்லும்போது நம்மை அறியாமலே செய்யும் சில விஷயங்கள், ஒட்டுமொத்த தேசத்தின் மானத்தையும் எப்படி கப்பலேற்றுகிறது தெரியுமா?

உலகப் பயணங்களில் இந்தியர்கள் செய்யும் ‘தவறுகள்’ என்ன? மதுரைத்தமிழனின்  ஒரு அலசல் பதிவு!

பொது இடங்களுக்கென ஒரு ‘அமைதி மொழி’ இருக்கிறது. ஆனால், நமக்குத்தான் அது புரிவதே இல்லையே! விமான நிலையமோ, ரயிலோ, ஹோட்டலோ... நம் குரல் மட்டும் தனித்து ஒலிக்கும். "ஏங்க... காபி குடிச்சீங்களா?" என்று பத்து அடி தள்ளி இருப்பவரிடம் கத்திப் பேசுவதை நாம் சகஜமாக வைத்திருக்கிறோம். ஜப்பான், ஐரோப்பா போன்ற நாடுகளில் ரயில்களில் ஊசி விழுந்தால் கூட சத்தம் கேட்கும். அந்த அளவுக்கு அவர்கள் அமைதியை மதிக்கிறார்கள். அங்கே சென்று நாம் போனில் சத்தமாகப் பேசுவதும், கூட்டமாகச் சிரித்துப் பேசுவதும் அவர்களை முகம் சுளிக்க வைக்கிறது. "இந்தியர்கள் என்றாலே சத்தம்" என்பதுதான் அவர்களின் முதல் புகார்!

சாப்பிட்ட தட்டு, டிஷ்யூ பேப்பர், காலி கப்புகள்... இவற்றை அப்படியே மேஜையில் விட்டுச் செல்வது நமக்கு ரத்தத்தில் ஊறிய பழக்கம். "அதனைச் சுத்தம் செய்யத்தான் ஆள் இருக்கிறார்களே?" என்கிற மனநிலை. ஆனால் வெளிநாடுகளில் மெக்டொனால்ட்ஸ் முதல் பொதுப் பூங்காக்கள் வரை, அவரவர் குப்பையை அவரவரே அப்புறப்படுத்துவதுதான் நாகரிகம். நாம் விட்டுச் செல்லும் குப்பையைப் பார்த்துவிட்டு, "இவர்கள் எப்போதுமே இப்படித்தான்" என்று நம் பின்னால் வரும் வெளிநாட்டவர் சலித்துக்கொள்கிறார்கள்.

ஐரோப்பிய நாடுகளில் மக்கள் வலது புறமாக நடப்பார்கள்; எஸ்கலேட்டரில் ஒரு பக்கம் ஒதுங்கி நிற்பார்கள். ஆனால் நாமோ? கும்பலாக மொத்த வழியையும் மறித்துக்கொண்டு நடப்போம். பின்னால் வருபவர்களுக்கு வழிவிடுகிறோமா என்று கவனிப்பதே இல்லை. கூட்ட நெரிசலில் இடித்துவிட்டு, ஒரு ‘சாரி’ கூட சொல்லாமல் கடந்து செல்வது நம் ஊர் பாணி. ஆனால், அங்கே அது பெரும் அவமரியாதையாகப் பார்க்கப்படுகிறது. "Personal Space" எனப்படும் தனிப்பட்ட இடைவெளியை நாம் மதிப்பதே இல்லை என்பதுதான் நிதர்சனம்.

லிப்ட் கதவு திறந்தவுடனே உள்ளே இருப்பவர்கள் வெளியே வரும் முன்னரே, நாம் உள்ளே புகுந்து விடுவோம். ரயில் நின்றால் போதும், முண்டியடித்துக்கொண்டு ஏறுவோம். வரிசையில் நிற்பது நமக்கு அலர்ஜி. "எங்கே சீட் கிடைக்காமல் போய்விடுமோ?" என்கிற பதற்றத்திலேயே பயணிக்கிறோம். இது தேவையற்ற உரசல்களையும், எரிச்சலையும் உண்டாக்குகிறது. அமைதியாக வரிசையில் நிற்கும் வெளிநாட்டவர் கண்களுக்கு நாம் ஏதோ காட்டுமிராண்டிகள் போலத் தெரிவது வேதனை.

ஹோட்டல்களில் காலை டிபன் ப்ரீதான் அதை காலை மட்டும் சாப்பிட்டுவிட்டு செல்லாமல்  சாப்பிட்ட பின் மதியத்திற்கு தேவையானதை எடுத்து செல்வது தவறு என்று தெரிந்தாலும்  எடுத்து செல்வது அங்குள்ள மக்களின் பார்வையில் மிக ஏளனமாக பார்க்கப்படுகிறது இப்படி சிலர் செய்வதால் அது ஒட்டு மொத்த இந்தியர்களையும் பாதிக்கிறது.

"சர்க்கரை பாக்கெட் ஃப்ரீதானே?" என்று கை நிறைய அள்ளிப் பையில் போட்டுக்கொள்வது, ஹோட்டல் அறையில் இருக்கும் ஷாம்பு பாட்டில்கள், டவல்களை எடுத்து வருவது... இதெல்லாம் நமக்குச் சாமர்த்தியம். ஆனால் வெளிநாட்டவருக்கு இது திருட்டு!

சில ஆண்டுகளுக்கு முன் பாலி (Bali) தீவில் ஒரு இந்தியக் குடும்பம், ஹோட்டல் அறையிலிருந்து ஹேர் டிரையர், சோப் பாட்டில்கள், ஏன்... அலங்காரப் பொருட்களைக் கூட சூட்கேஸில் திருடிச் சென்றது கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, அந்த வீடியோ வைரலானது நினைவிருக்கிறதா? அவர்கள் மன்னிப்பு கேட்டும் அந்த ஹோட்டல் நிர்வாகம் விடவில்லை. அந்த ஒரு சம்பவம், நேர்மையான இந்தியப் பயணிகளையும் சந்தேகக் கண் கொண்டு பார்க்க வைத்தது.

நூறாண்டுகள் பழமையான ஓவியங்களையோ, சிலைகளையோ "தொடாதீர்கள்" என்று எழுதியிருந்தாலும், நாம் அதைத் தொட்டுப் பார்த்து, அதன் மேல் சாய்ந்து செல்ஃபி எடுத்தால்தான் நமக்குத் திருப்தி. வரலாற்றைப் பொக்கிஷமாகப் பாதுகாக்க நினைக்கும் அவர்களுக்கு, நம்முடைய இந்த ‘தொட்டுப் பார்க்கும்’ பழக்கம் எரிச்சலூட்டும் செயல்.

 

எல்லா இடத்திலும் பேரம் பேசுவது, "நான் காசு கொடுத்திருக்கேன்ல..." என்று சர்வர் முதல் விமானப் பணிப்பெண்கள் வரை அனைவரிடமும் அதிகாரத் தொனியில் பேசுவது நம்முடைய மிகப்பெரிய மைனஸ். வெளிநாடுகளில் சேவைத் துறையில் இருப்பவர்கள் மரியாதையை எதிர்பார்ப்பார்கள். நாம் அவர்களிடம் காட்டும் அலட்சியம், நமக்குத் தரமான சேவையைத் தடுப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், "இந்தியர்களா? ஐயோ வேண்டாம்!" என்று அவர்களை ஓடவும் வைக்கிறது. 

இனிமேல் நாம் வெளிநாட்டுக்குச் செல்லும்போது வெறும் சுற்றுலாப் பயணியாக மட்டும் செல்வதில்லை; 140 கோடி இந்தியர்களின் பிரதிநிதியாகச் செல்கிறோம் எனபதை நினைவில் நிறுத்தி செல்லுங்கள் . ஒரு இந்தியன் செய்யும் தவறு, ஒட்டுமொத்த இந்தியர்களையும் தவறாக எடைபோட வைக்கிறது. அடுத்த முறை பாஸ்போர்ட்டை கையில் எடுக்கும்போது, கொஞ்சம் இந்த ‘பொதுபுத்தி’யையும் மாற்றிக்கொண்டு செல்லுங்கள் ! அப்படி செய்யவிட்டால் நாம் எப்படி வடக்கங்களை பீடா வாயங்கள் என்று கேலி செய்கிறோமோ அது போல இந்தியர்களை அவர்கள் நார்த் இண்டியண்களாக இருக்கட்டும் அல்லது செளத் இண்டியன்களாக இருக்கட்டும் ஏன் தமிழர்களாகவே இருக்கட்டும் ஸ்மல் இண்டியன் ஏன்ரு கேலிதான் செய்யப்படுவோ மற்ற் நாட்டவர்களால்

"உலகம் நம்மை ரசிக்க வேண்டுமானால், நாமும் உலகத் தரத்திற்கு மாற வேண்டும்!"

இந்தியப் பண்பாடு காலச்சாரம் என்று மட்டும் பெருமை பேசாமல் அதை உலகிற்கு ஒரு எடுத்துகாட்ட இருக்க நாம்தான் முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும்

# சுத்தம் சோறு போடுமா? - இந்தியர்களின் ‘சிதைந்துபோன’ சமுக உணர்வு: ஒரு ஸ்பெஷல் ரிப்போர்ட்!  https://avargal-unmaigal.blogspot.com/2025/12/shattered-social-consciousness-of.html

 

உங்க மைண்ட்செட் மாத்தணுமா? விவேகானந்தரின் ‘பவர்ஃபுல்’ ரகசியங்கள்!  Gen-Z & Millennials #MindsetMatters https://avargal-unmaigal.blogspot.com/2025/12/gen-z-millennials-mindsetmatters.html  

அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்

#AvargalUnmaigalCoverStory #IndianTourists #TravelEtiquette #CivicSense #GlobalIndian #SocialAwareness #ResponsibleTourism #TamilArticles #CulturalAwareness #WorldTraveler #IndianTraveller#PublicDecorum #RespectCulture #TravelTips #IndianIdentity #ViralPost  #DesiTravelers #BehaviorMatters #GlobalCitizenship