ஒரு ப்ளோவில் உதிர்ந்த கசப்பான உண்மை: தேவைக்கு ஏற்ப முகங்களைத் தேடும் மனிதர்கள்!
எதிர்பாராமல் உதிர்ந்த வார்த்தைகள்
நேற்று ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, எந்தவிதத் தயாரிப்பும் இல்லாமல், ஒரு 'ஃப்ளோவில்' என் வாயிலிருந்து ஒரு சொற்றொடர் வந்து விழுந்தது: “தேவைக்கு ஏற்ப முகங்களைத் தேடும் மனிதர்கள்.”
அவருடனான உரையாடல் முடிந்து நான் தனித்திருந்த பிறகும், அந்த வார்த்தைகள் என் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் வந்து உதித்துக்கொண்டே இருந்தன. இது ஏதோ ஒரு தத்துவமல்ல; இது மிக ஆழமான அர்த்தம் பொதிந்த ஒரு வார்த்தையாக எனக்குத் தோன்றியது மட்டுமல்லாமல், நம் சமூகத்தின் கசப்பான யதார்த்தமாகவே இருக்கிறது என்பதை, என் கடந்த காலத்தை ஆழமாக யோசிக்கும்போதுதான் உணர முடிந்தது.
அந்த ஒரு வரி, என்னுடைய அத்தனை அனுபவங்களையும் ஒருசேர வெளிப்படுத்திவிட்டது.
தேவையின் வலை விரிந்தபோது...
உறவுகள் என்பது இருவழிப் பயணம். அங்கே அன்பும், பாசமும், நிபந்தனையற்ற பிணைப்பும் இருக்க வேண்டும். ஆனால், இன்று நிலைமை தலைகீழ். ஓர் உறவின் அடித்தளம் என்பது ஒருவரின் பயன்பாட்டின் மதிப்பு (Utility Value) என்பதை என் வாழ்க்கை பலமுறை உணர்த்தியிருக்கிறது.
சிலர், ஓர் இலக்கை அடைவதற்காகவோ, ஒரு கடினமான சூழ்நிலையிலிருந்து மீள்வதற்காகவோ, அல்லது ஒரு சமூக அந்தஸ்தைப் பெறுவதற்காகவோ முகங்களைத் தேடுகிறார்கள். அவர்களின் கண்களில் அப்போது பொழியும் அன்பு, காட்டும் கனிவு அனைத்தும் அந்தத் தேவையை நிறைவேற்றுவதற்கான தற்காலிக முகமூடி என்பதை அந்த நேரத்தில் நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடிவதில்லை.
உதவி கிடைக்கும் வரை அவர்கள் நம் நிழலாக இருப்பார்கள்; தேவை முடிந்த பின், அவர்கள் வெளிச்சத்தை நோக்கி ஓடிவிடுவார்கள்.
நட்பு எல்லைக்கு அப்பால் சென்ற முகங்கள்
"தேவைக்கு ஏற்ப முகங்களைத் தேடும் மனிதர்கள்" என்ற வரிகளுக்குப் பிறகு, என் மனதில் வந்து நிற்கும் முதல் சாட்சிகள் என்னுடைய கடந்த கால நண்பர்களின் முகங்கள்தான்.
என்னுடன் நேரில் பழகி, என் உதவியைப் பெற்ற பலரும், நான் சமூக ஊடகத்தில் எழுத ஆரம்பித்த பின் அதன் மூலம் என்னுடன் நட்பாகி, எனது உதவிகளைப் பெற்றுச் சென்றார்கள். ‘உயிர் உள்ளவரை இந்த உதவியை மறக்க மாட்டேன்’ என்று சொன்னார்கள். எனது வீட்டிற்குக் குடும்பத்துடன் வந்து நட்பு பாராட்டிச் சென்ற அன்பு நிறைந்த நாட்களும் உண்டு.
ஆனால், இன்று அவர்கள் அனைவரும் உயிரோடுதான் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு எந்தக் குறையும் இல்லை. ஆனால், அவர்கள் அனைவரும் எனது நட்பு எல்லைக்கு அப்பாற் சென்றுவிட்டார்கள்.
இதில் வேதனையான விஷயம் என்னவென்றால், நான் அவர்களுக்கு உதவிகள்தான் செய்திருக்கிறேனே தவிர, அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, வேறு எவரிடமும் எந்த உதவியும் கேட்டுச் சென்றதில்லை. என்னுடைய தேவைக்காக நான் யாரையும் நாடவில்லை. இருப்பினும், தேவைகள் நிறைவேறியவுடன், நான் ஒரு பொருளைப் போல கழற்றி எறியப்பட்டேன் என்பதை உணரும்போதுதான், இந்தச் சொற்றொடரின் கசப்பு தன்மை புரியத் தொடங்குகிறது.
உறவுகள் என்பது ஒருவரின் உள்ளேயுள்ள மனிதத்தை மதிப்பதல்ல; அவரது பலனை மதிப்பதுதான் என்பதை இந்தச் சமூகம் திரும்பத் திரும்பக் கற்றுக்கொடுக்கிறது.
நாம் கற்றுக்கொள்ளும் பாடம்
இந்த அனுபவங்கள் நம் மனதை வடுப்படுத்தலாம்; சில நாட்கள் தனிமையின் இருட்டுக்குள் தள்ளலாம். ஆனால், இத்தகைய 'பயன்பாட்டு உறவுகள்' கற்றுக்கொடுக்கும் ஒரு முக்கியமான பாடம் உண்டு:
நிபந்தனையற்றவராக இருங்கள், ஆனால் விழிப்புடன் இருங்கள்: மற்றவர்கள் எதிர்பார்ப்புடன் பழகினாலும், நாம் செய்யும் உதவிகளை அன்பின் அடிப்படையில் செய்யுங்கள். ஆனால், அவர்கள் நம்மை விட்டு விலகிச் செல்லும்போது, அதற்காக நாம் நம்மை நொந்துகொள்ளத் தேவையில்லை.
உண்மையான முகத்தின் மதிப்பு: இவர்களின் விலகல், நம் வாழ்வில் இன்னும் ஆழமான, நிபந்தனையற்ற அன்பு கொண்ட உண்மையான முகங்களுக்கான இடத்தை உருவாக்கிக் கொடுக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்.
தேவைக்காக முகங்களைத் தேடும் கூட்டம் இன்று அதிகமாக இருக்கலாம். ஆனால், யாருடைய தேவைக்காகவும் முகமூடி அணியாமல், நம்முடைய சுயமரியாதையுடனும் உண்மையுடனும் வாழும் தைரியம் நமக்கு இருந்தால், இந்த உலகம் நம்மை மதிக்கத் தொடங்கும்.
ஒருவரின் பலனுக்காக அல்லாமல், அவருக்காக மட்டுமே இருக்கும் உண்மையான நண்பர்களைத் தேடுவதும், அவர்களை மதிப்பதுமே இந்தக் கசப்பான சமூகத்தில் நாம் தேட வேண்டிய நிம்மதியான முகங்கள்!
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
நேற்று ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, எந்தவிதத் தயாரிப்பும் இல்லாமல், ஒரு 'ஃப்ளோவில்' என் வாயிலிருந்து ஒரு சொற்றொடர் வந்து விழுந்தது: “தேவைக்கு ஏற்ப முகங்களைத் தேடும் மனிதர்கள்.”
அவருடனான உரையாடல் முடிந்து நான் தனித்திருந்த பிறகும், அந்த வார்த்தைகள் என் மனதில் மீண்டும் மீண்டும் வந்து உதித்துக்கொண்டே இருந்தன. இது ஏதோ ஒரு தத்துவமல்ல; இது மிக ஆழமான அர்த்தம் பொதிந்த ஒரு வார்த்தையாக எனக்குத் தோன்றியது மட்டுமல்லாமல், நம் சமூகத்தின் கசப்பான யதார்த்தமாகவே இருக்கிறது என்பதை, என் கடந்த காலத்தை ஆழமாக யோசிக்கும்போதுதான் உணர முடிந்தது.
அந்த ஒரு வரி, என்னுடைய அத்தனை அனுபவங்களையும் ஒருசேர வெளிப்படுத்திவிட்டது.
தேவையின் வலை விரிந்தபோது...
உறவுகள் என்பது இருவழிப் பயணம். அங்கே அன்பும், பாசமும், நிபந்தனையற்ற பிணைப்பும் இருக்க வேண்டும். ஆனால், இன்று நிலைமை தலைகீழ். ஓர் உறவின் அடித்தளம் என்பது ஒருவரின் பயன்பாட்டின் மதிப்பு (Utility Value) என்பதை என் வாழ்க்கை பலமுறை உணர்த்தியிருக்கிறது.
சிலர், ஓர் இலக்கை அடைவதற்காகவோ, ஒரு கடினமான சூழ்நிலையிலிருந்து மீள்வதற்காகவோ, அல்லது ஒரு சமூக அந்தஸ்தைப் பெறுவதற்காகவோ முகங்களைத் தேடுகிறார்கள். அவர்களின் கண்களில் அப்போது பொழியும் அன்பு, காட்டும் கனிவு அனைத்தும் அந்தத் தேவையை நிறைவேற்றுவதற்கான தற்காலிக முகமூடி என்பதை அந்த நேரத்தில் நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடிவதில்லை.
உதவி கிடைக்கும் வரை அவர்கள் நம் நிழலாக இருப்பார்கள்; தேவை முடிந்த பின், அவர்கள் வெளிச்சத்தை நோக்கி ஓடிவிடுவார்கள்.
நட்பு எல்லைக்கு அப்பால் சென்ற முகங்கள்
"தேவைக்கு ஏற்ப முகங்களைத் தேடும் மனிதர்கள்" என்ற வரிகளுக்குப் பிறகு, என் மனதில் வந்து நிற்கும் முதல் சாட்சிகள் என்னுடைய கடந்த கால நண்பர்களின் முகங்கள்தான்.
என்னுடன் நேரில் பழகி, என் உதவியைப் பெற்ற பலரும், நான் சமூக ஊடகத்தில் எழுத ஆரம்பித்த பின் அதன் மூலம் என்னுடன் நட்பாகி, எனது உதவிகளைப் பெற்றுச் சென்றார்கள். ‘உயிர் உள்ளவரை இந்த உதவியை மறக்க மாட்டேன்’ என்று சொன்னார்கள். எனது வீட்டிற்குக் குடும்பத்துடன் வந்து நட்பு பாராட்டிச் சென்ற அன்பு நிறைந்த நாட்களும் உண்டு.
ஆனால், இன்று அவர்கள் அனைவரும் உயிரோடுதான் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு எந்தக் குறையும் இல்லை. ஆனால், அவர்கள் அனைவரும் எனது நட்பு எல்லைக்கு அப்பாற் சென்றுவிட்டார்கள்.
இதில் வேதனையான விஷயம் என்னவென்றால், நான் அவர்களுக்கு உதவிகள்தான் செய்திருக்கிறேனே தவிர, அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, வேறு எவரிடமும் எந்த உதவியும் கேட்டுச் சென்றதில்லை. என்னுடைய தேவைக்காக நான் யாரையும் நாடவில்லை. இருப்பினும், தேவைகள் நிறைவேறியவுடன், நான் ஒரு பொருளைப் போல கழற்றி எறியப்பட்டேன் என்பதை உணரும்போதுதான், இந்தச் சொற்றொடரின் கசப்பு தன்மை புரியத் தொடங்குகிறது.
உறவுகள் என்பது ஒருவரின் உள்ளேயுள்ள மனிதத்தை மதிப்பதல்ல; அவரது பலனை மதிப்பதுதான் என்பதை இந்தச் சமூகம் திரும்பத் திரும்பக் கற்றுக்கொடுக்கிறது.
நாம் கற்றுக்கொள்ளும் பாடம்
இந்த அனுபவங்கள் நம் மனதை வடுப்படுத்தலாம்; சில நாட்கள் தனிமையின் இருட்டுக்குள் தள்ளலாம். ஆனால், இத்தகைய 'பயன்பாட்டு உறவுகள்' கற்றுக்கொடுக்கும் ஒரு முக்கியமான பாடம் உண்டு:
நிபந்தனையற்றவராக இருங்கள், ஆனால் விழிப்புடன் இருங்கள்: மற்றவர்கள் எதிர்பார்ப்புடன் பழகினாலும், நாம் செய்யும் உதவிகளை அன்பின் அடிப்படையில் செய்யுங்கள். ஆனால், அவர்கள் நம்மை விட்டு விலகிச் செல்லும்போது, அதற்காக நாம் நம்மை நொந்துகொள்ளத் தேவையில்லை.
உண்மையான முகத்தின் மதிப்பு: இவர்களின் விலகல், நம் வாழ்வில் இன்னும் ஆழமான, நிபந்தனையற்ற அன்பு கொண்ட உண்மையான முகங்களுக்கான இடத்தை உருவாக்கிக் கொடுக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்.
தேவைக்காக முகங்களைத் தேடும் கூட்டம் இன்று அதிகமாக இருக்கலாம். ஆனால், யாருடைய தேவைக்காகவும் முகமூடி அணியாமல், நம்முடைய சுயமரியாதையுடனும் உண்மையுடனும் வாழும் தைரியம் நமக்கு இருந்தால், இந்த உலகம் நம்மை மதிக்கத் தொடங்கும்.
ஒருவரின் பலனுக்காக அல்லாமல், அவருக்காக மட்டுமே இருக்கும் உண்மையான நண்பர்களைத் தேடுவதும், அவர்களை மதிப்பதுமே இந்தக் கசப்பான சமூகத்தில் நாம் தேட வேண்டிய நிம்மதியான முகங்கள்!
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
#முகமூடிச்சமூகம் #சுயநலஉறவுகள் #உண்மையானநட்பு #உறவுகளின்வலி #வாழ்க்கைதத்துவம் #கசக்கும்உண்மை
#ஆழ்ந்தசிந்தனை #உறவுச்சிக்கல்கள் #தனிமைஉணர்வு #மனிதவாழ்க்கை #LifeLessons #DeepThoughts #PersonalEssay #Authenticity #Loneliness #TrueFriendship #SocialCommentary
Posts
0 comments:
Post a Comment
நான் அறிவு ஜீவி அல்ல ஒரு சாதாரணமான் மனிதன் தான்.இங்கு நான் பதியும் பதிவுகளில் உள்ள கருத்துகள் "மிகவும் சரி"யென்று சொல்லமாட்டேன் அது அன்றைய மனநிலையில் என் மனதில் எழும் கருத்துகளே...அதனால் உங்களது மனசுலபட்ட மாற்று கருத்துகளை தாராளமாக பகிரலாம். ஆனால் தேவையற்ற, வரம்புமீரிய, அநாகரிகமான வார்த்தைகளாலும் பதிவிற்கு சம்பந்தமில்லாமல் கருத்துக்கள் சொல்லப்பட்டால் எந்த வித பதில் விளக்கமின்றி அந்த கருத்து டெலீட் செய்யப்படும்.