நானும் ஒரு சாரசரி மனிதன்... நான் தோற்றுவிட்டேன்!
(தயவுசெய்து சாதாரணமாக வாசித்துவிடாதீர்கள். இது, வீட்டு வாசலில் நின்று, வெளியே சிரிக்கச் சிரிக்க உள்ளே சாகத் துணியும் ஒருவனின் கடைசிப் புலம்பல்! நான் இப்போதும் என் குடும்பத்தின் அருகே புன்னகைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால், இந்த வரிகளை நான் தட்டச்சு செய்யும்போது, என் கன்னத்தில் வழியும் கண்ணீர்த் துளிகளின் உப்புச் சுவைதான் என் நிஜமான தீபாவளிப் பலகாரம்.
என் மகள், "அப்பா, வெடி வேணும் ஐயாயிரம் ரூபாய்! கொடு!" என்று கேட்டபோது, என் வயிற்றில் விழுந்த இடியின் அதிர்வு! ! அது என் மனைவி, "இந்தச் சேலை இல்லன்னா, நான் செத்தே போயிடுவேன்! அது ஜஸ்ட் ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என்று சாதாரணமாகச் சொன்னபோது, என் கழுத்தில் இறுக்கப்பட்ட கயிற்றின் அடையாளம்!
அந்த ஐம்பத்தைந்தாயிரம்... வெறும் சேமிப்பல்ல! நான் இரண்டு ஷிஃப்ட் வேலை செய்து, ரத்தம் கக்கி சம்பாதித்த ஊனத்தின் கூலி! அது, நான் மண்ணெண்ணெய் விளக்கில் படித்து, என் பிள்ளைகள் பிரகாசமான எதிர்காலம் காண நான் சேர்த்து வைத்திருந்த ஒளியின் சின்னம்!
அது வெறும் காசல்ல... அது என் முதுகில் விழுந்த 365 நாள் சூரியனின் சூடு! அது என் பிள்ளைக்கு ஒரு வருடம் நான் சேர்க்க நினைத்த கல்விச் சேமிப்பின் அஸ்திவாரம்! அது என் மனைவியின் நோய்வாய்ப்பட்ட தாய்க்கு வாங்கவிருந்த அவசர மருந்துக்கான பணம்!
அன்று இரவு, கசங்கிக் கிடந்த அந்த நோட்டுகளைப் பிரித்துக் கொடுத்தேன். என் மகள் ஓடி வந்து, என் காலைக் கட்டிப் பிடித்துச் சிரித்தாள். அந்தச் சிரிப்பு, என் இருதயத்தின் ஆழத்தில் ஒரு ஈட்டியாய் இறங்கியது.
தீபாவளியன்று... அந்த ஐந்து நிமிட வெடிச்சத்தம், என் பிள்ளையின் காதில் இனிமை! ஆனால், அந்தச் சத்தத்தில் கரைந்து போனதே என் ஐந்து வருடக் கனவு! சத்தம் அடங்கிய பிறகு... வானம் முழுவதும் புகைமூட்டம்! அந்தப் புகைமூட்டம், வெடி மருந்துப் புகையல்ல! அது, என் மனைவி அறியாத, என் பிள்ளைகள் பார்க்காத, எரிந்து போன என் எதிர்காலச் சேமிப்பின் புகை! அந்த வெடிகளின் சிதறலில் சிதறிப் போனது... கல்லெறி பட்ட ஏழைத் தகப்பனின் கனவு!
இனிய தீபாவளி என்று சொல்லி, கண்களில் ஒளிந்த கண்ணீரை யாரும் பார்க்காத வண்ணம், நான் கவசமிட்டுச் சிரிக்கிறேன். இந்தத் தந்தையின் மனதின் வலி, பட்டாசை விட அதிர்ச்சி தரக்கூடியது!
வெடிச் சத்தம் ஓய்ந்தபோது... வானத்தை நான் வெறித்துப் பார்க்கவில்லை. என் வெற்று வங்கிக் கணக்கு அறிக்கையைப் பார்த்தேன். அதில், 'Balance: 0.00' (மீதம்: ₹0.00) என்று இல்லை. மாறாக, 'உன் எதிர்காலம்: மரணம்' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது! அந்த ஐந்து நிமிட சந்தோஷத்திற்காக... நான் என் பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தைப் பலிகொடுத்துவிட்டேன்!
ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் பட்டுச் சேலை. அது வெறும் உடையல்ல... அது என் தாய்மையின் கடைசி ஆசைக்காக நான் சேர்த்து வைத்து வாங்கிய தங்கத்தை அடகுப் பணம்! அது பல மாதமாய், என் பசி அடக்கி, ஒரு வேளைச் சோற்றைத் தியாகம் செய்து நான் பதுக்கி வைத்த காசு!
"இது டிரெண்டிங் சேலைங்க... ஒரே ஒரு ரீல்ஸ் வீடியோக்குத் தான்!" என்றாள் மனைவி. அவளது ஆசைக்கு முன், நான் ஒரு பிச்சைக்காரனானேன்.
தீபாவளிப் பின்னணியில்... அவள் அந்தச் சேலையை அணிந்து, இரண்டு நிமிட 'ரீல்ஸ்' போட்டு, ஐந்தாயிரம் 'லைக்' வாங்கினாள். அவள் முகத்தில் காதல்! என் முகத்தில் காயங்கள்! சமூக வலைத்தளத்தில் அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் எதிர்காலத்தின் ஒரு செங்கல்லை உடைக்கிறது.
வெறும் ஐந்தே நிமிடங்கள்! அந்த ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என் கையை விட்டுப் போனபோது... நான் உணர்ந்த வலி, அது சாதாரண வலி அல்ல. அது, என் சேமிப்பிற்கு நான் கட்டிய கல்லறையை, நான் கையாலேயே சிதைக்கும் வேதனை!
அவள் திரையில் மின்னுகிறாள்; நான் இங்கே நிஜத்தில் இருண்டு கிடக்கிறேன். இந்தத் தீபாவளியின் விளக்குகள், வெளியே ஒளியைத் தருகின்றன. ஆனால், உள்ளுக்குள் நான் சேமித்த பணத்தின் மதிப்பு சிதைந்ததால், என் மனதின் மூலையில் என்றும் அணையாத இருள்!
என் மனைவி தன் பட்டுச் சேலையை அணிந்து, கேமராவிற்காக பொய்யாய் சிரித்தபோது... அந்தச் சில்க் நூல்கள், என் உயிர் நரம்புகளை இழுத்துக் கட்டும் கயிறுகளாய் மாறின. சமூக ஊடகத்தில் விழுந்த ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் மரண சாசனத்தில் வைக்கப்பட்ட முத்திரை!ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் சில்க்கில் என் மனைவி கம்பீரமாய் நின்றபோது, அவள் மீது விழுந்த ஒளி... அந்த ஒளி, நான் சேர்த்த சேமிப்பின் மீது விழுந்த மின்னல்! சமூக ஊடகத்தில் 'லைக்ஸ்' ஏற ஏற... நான் ஒரு பாழும் கிணற்றுக்குள் தள்ளப்பட்டு, ஆழமாய் மூழ்கிக் கொண்டிருந்தேன். அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு வாழ்த்துச் செய்தியும், 'உன் எதிர்காலம் வீண்' என்று என் காதில் ஓதும் இடிச் சத்தம்!
நாளை... நாளை என்னிடம் காசில்லாதபோது, என் மனைவி முகம் சுளிக்கும்போது... நாளை என் பிள்ளைகள் என் மேல் கோபப்படும்போது... "உங்கள் சந்தோஷத்திற்காகத்தான் நான் எரிந்துபோனேன்!" என்று சத்தமாய்க் கத்தி அழக்கூட என்னால் முடியாது. ஏனென்றால், ஒரு நல்ல கணவன், நல்ல தந்தை தன் பலியை ஒருபோதும் சொல்லிக் காட்டுவதில்லை!
நான் யாருக்காகத் தியாகம் செய்தேனோ, அவர்களே நாளை என்னைத் திரும்பிப் பார்த்து, 'உங்களுக்கு ஒண்ணுமே சேமிக்கத் தெரியாதா?' என்று கேட்கும் கொடுமை வருமே... அப்போது என்ன செய்வேன்? என் குடும்பத்தின் சந்தோஷத்துக்காக என் உயிரை எரித்துக் கொள்வேன்.
இந்தத் தீபாவளி! இது ஒளியின் திருநாளல்ல! இது, உள்ளுக்குள் எரிந்து சாம்பலாகும் மனிதர்களின் நரகம்! நான் இறந்த பிறகு, என் குடும்பம் ஒருவேளை சந்தோஷமாய் இருக்கட்டும்! அதற்காக, நான் என் சேமிப்பைச் சிதைத்து, என்னையே முடித்துக்கொண்டேன்!
வெளியே தெரியும் இந்தக் 'கணவன்', 'தந்தை' என்ற வேஷத்திற்குப் பின்னால்... ஒளியை விரயம் செய்து, இருளில் தவிக்கும் ஒரு பிணம் கிடக்கிறேன்! இதுதான் இந்தத் தீபாவளி எனக்குக் கொடுத்திருக்கும் ஒரே 'பரிசு'! இந்த வேதனையை யாருமே பார்க்க மாட்டார்களா? என் மௌனத்தின் மரணக் குரல் யாருக்காவது கேட்காதா?
என் கண்ணீர்த் துளிகள் இங்கே வழிகிறது... அவை வெள்ளமாய்ப் பெருகுகிறது... உலகமே! என் மரண ஓலத்தை நீங்கள் 'லைக்' செய்யத் தேவையில்லை! உங்கள் வீட்டில் ஒரு நிமிடம் விளக்கை அணைத்து, இந்த 'அப்பா'வுக்காக ஒரு துளி கண்ணீர் சிந்த முடியுமா? என் வலியின் உண்மையை நீங்கள் உணர்ந்தால், தயவுசெய்து... இந்தப் பதிவை பகிருங்கள். ஒரு கணவன்/தந்தையின் தியாகத்தை இந்த உலகம் உணரட்டும்!
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
டிஸ்கி: பேஸ்புக்கில் உள்ள எனது நண்பர் கடின உழைப்பாளி. அவரின் பல பதிவுகள் புலம்பலாக இருக்கும். அந்த புலம்பலின் மூலம் அவர் தனது கஷ்டத்தை பொது வெளியில் இறக்கி வைக்கிறார். அவரை நினைத்து இந்த பதிவை எழுதி இருக்கிறேன். அவர் மட்டுமல்ல, பல ஆண்களின் இன்றைய நிலைமை இப்படித்தான் இருக்கிறது. என்ன சிலர் வெளியே சொல்லுகிறார்கள், சிலர் சொல்லாமல் மௌனமாக கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
எனது வலைத்தளம் வந்து எனக்கு பெரும் ஆதரவை சைலெண்டாக இதுவரை அளித்து வரும் அவருக்கும் அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். நன்றி.
#FathersHiddenTears #CryingDadRealTalk #BrokenForFamily #SacrificeSilentPain #HeartbreakBehindSmile
#அப்பாவின்_கண்ணீர் #தந்தையின்_தியாகம் #எரிந்த_எதிர்காலம் #மனிதனின்_வலி #MansUnseenAgony #TearsOfSacrifice #DeepavaliDarkSide #DadsBurdenUnspoken #EmotionalFatherCry #LostSavingsLostDreams #உலகத்தின்_சோகமான_தீபாவளி #தகப்பனின்_மரணசாசனம் #உண்மையின்_வலி #சேமிப்பின்_பலி #HeartbreakDiwali #StopTheShowOff #தீபாவளி2025
என் மகள், "அப்பா, வெடி வேணும் ஐயாயிரம் ரூபாய்! கொடு!" என்று கேட்டபோது, என் வயிற்றில் விழுந்த இடியின் அதிர்வு! ! அது என் மனைவி, "இந்தச் சேலை இல்லன்னா, நான் செத்தே போயிடுவேன்! அது ஜஸ்ட் ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என்று சாதாரணமாகச் சொன்னபோது, என் கழுத்தில் இறுக்கப்பட்ட கயிற்றின் அடையாளம்!
அந்த ஐம்பத்தைந்தாயிரம்... வெறும் சேமிப்பல்ல! நான் இரண்டு ஷிஃப்ட் வேலை செய்து, ரத்தம் கக்கி சம்பாதித்த ஊனத்தின் கூலி! அது, நான் மண்ணெண்ணெய் விளக்கில் படித்து, என் பிள்ளைகள் பிரகாசமான எதிர்காலம் காண நான் சேர்த்து வைத்திருந்த ஒளியின் சின்னம்!
அது வெறும் காசல்ல... அது என் முதுகில் விழுந்த 365 நாள் சூரியனின் சூடு! அது என் பிள்ளைக்கு ஒரு வருடம் நான் சேர்க்க நினைத்த கல்விச் சேமிப்பின் அஸ்திவாரம்! அது என் மனைவியின் நோய்வாய்ப்பட்ட தாய்க்கு வாங்கவிருந்த அவசர மருந்துக்கான பணம்!
அன்று இரவு, கசங்கிக் கிடந்த அந்த நோட்டுகளைப் பிரித்துக் கொடுத்தேன். என் மகள் ஓடி வந்து, என் காலைக் கட்டிப் பிடித்துச் சிரித்தாள். அந்தச் சிரிப்பு, என் இருதயத்தின் ஆழத்தில் ஒரு ஈட்டியாய் இறங்கியது.
தீபாவளியன்று... அந்த ஐந்து நிமிட வெடிச்சத்தம், என் பிள்ளையின் காதில் இனிமை! ஆனால், அந்தச் சத்தத்தில் கரைந்து போனதே என் ஐந்து வருடக் கனவு! சத்தம் அடங்கிய பிறகு... வானம் முழுவதும் புகைமூட்டம்! அந்தப் புகைமூட்டம், வெடி மருந்துப் புகையல்ல! அது, என் மனைவி அறியாத, என் பிள்ளைகள் பார்க்காத, எரிந்து போன என் எதிர்காலச் சேமிப்பின் புகை! அந்த வெடிகளின் சிதறலில் சிதறிப் போனது... கல்லெறி பட்ட ஏழைத் தகப்பனின் கனவு!
இனிய தீபாவளி என்று சொல்லி, கண்களில் ஒளிந்த கண்ணீரை யாரும் பார்க்காத வண்ணம், நான் கவசமிட்டுச் சிரிக்கிறேன். இந்தத் தந்தையின் மனதின் வலி, பட்டாசை விட அதிர்ச்சி தரக்கூடியது!
வெடிச் சத்தம் ஓய்ந்தபோது... வானத்தை நான் வெறித்துப் பார்க்கவில்லை. என் வெற்று வங்கிக் கணக்கு அறிக்கையைப் பார்த்தேன். அதில், 'Balance: 0.00' (மீதம்: ₹0.00) என்று இல்லை. மாறாக, 'உன் எதிர்காலம்: மரணம்' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது! அந்த ஐந்து நிமிட சந்தோஷத்திற்காக... நான் என் பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தைப் பலிகொடுத்துவிட்டேன்!
ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் பட்டுச் சேலை. அது வெறும் உடையல்ல... அது என் தாய்மையின் கடைசி ஆசைக்காக நான் சேர்த்து வைத்து வாங்கிய தங்கத்தை அடகுப் பணம்! அது பல மாதமாய், என் பசி அடக்கி, ஒரு வேளைச் சோற்றைத் தியாகம் செய்து நான் பதுக்கி வைத்த காசு!
"இது டிரெண்டிங் சேலைங்க... ஒரே ஒரு ரீல்ஸ் வீடியோக்குத் தான்!" என்றாள் மனைவி. அவளது ஆசைக்கு முன், நான் ஒரு பிச்சைக்காரனானேன்.
தீபாவளிப் பின்னணியில்... அவள் அந்தச் சேலையை அணிந்து, இரண்டு நிமிட 'ரீல்ஸ்' போட்டு, ஐந்தாயிரம் 'லைக்' வாங்கினாள். அவள் முகத்தில் காதல்! என் முகத்தில் காயங்கள்! சமூக வலைத்தளத்தில் அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் எதிர்காலத்தின் ஒரு செங்கல்லை உடைக்கிறது.
வெறும் ஐந்தே நிமிடங்கள்! அந்த ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என் கையை விட்டுப் போனபோது... நான் உணர்ந்த வலி, அது சாதாரண வலி அல்ல. அது, என் சேமிப்பிற்கு நான் கட்டிய கல்லறையை, நான் கையாலேயே சிதைக்கும் வேதனை!
அவள் திரையில் மின்னுகிறாள்; நான் இங்கே நிஜத்தில் இருண்டு கிடக்கிறேன். இந்தத் தீபாவளியின் விளக்குகள், வெளியே ஒளியைத் தருகின்றன. ஆனால், உள்ளுக்குள் நான் சேமித்த பணத்தின் மதிப்பு சிதைந்ததால், என் மனதின் மூலையில் என்றும் அணையாத இருள்!
என் மனைவி தன் பட்டுச் சேலையை அணிந்து, கேமராவிற்காக பொய்யாய் சிரித்தபோது... அந்தச் சில்க் நூல்கள், என் உயிர் நரம்புகளை இழுத்துக் கட்டும் கயிறுகளாய் மாறின. சமூக ஊடகத்தில் விழுந்த ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் மரண சாசனத்தில் வைக்கப்பட்ட முத்திரை!ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் சில்க்கில் என் மனைவி கம்பீரமாய் நின்றபோது, அவள் மீது விழுந்த ஒளி... அந்த ஒளி, நான் சேர்த்த சேமிப்பின் மீது விழுந்த மின்னல்! சமூக ஊடகத்தில் 'லைக்ஸ்' ஏற ஏற... நான் ஒரு பாழும் கிணற்றுக்குள் தள்ளப்பட்டு, ஆழமாய் மூழ்கிக் கொண்டிருந்தேன். அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு வாழ்த்துச் செய்தியும், 'உன் எதிர்காலம் வீண்' என்று என் காதில் ஓதும் இடிச் சத்தம்!
நாளை... நாளை என்னிடம் காசில்லாதபோது, என் மனைவி முகம் சுளிக்கும்போது... நாளை என் பிள்ளைகள் என் மேல் கோபப்படும்போது... "உங்கள் சந்தோஷத்திற்காகத்தான் நான் எரிந்துபோனேன்!" என்று சத்தமாய்க் கத்தி அழக்கூட என்னால் முடியாது. ஏனென்றால், ஒரு நல்ல கணவன், நல்ல தந்தை தன் பலியை ஒருபோதும் சொல்லிக் காட்டுவதில்லை!
நான் யாருக்காகத் தியாகம் செய்தேனோ, அவர்களே நாளை என்னைத் திரும்பிப் பார்த்து, 'உங்களுக்கு ஒண்ணுமே சேமிக்கத் தெரியாதா?' என்று கேட்கும் கொடுமை வருமே... அப்போது என்ன செய்வேன்? என் குடும்பத்தின் சந்தோஷத்துக்காக என் உயிரை எரித்துக் கொள்வேன்.
இந்தத் தீபாவளி! இது ஒளியின் திருநாளல்ல! இது, உள்ளுக்குள் எரிந்து சாம்பலாகும் மனிதர்களின் நரகம்! நான் இறந்த பிறகு, என் குடும்பம் ஒருவேளை சந்தோஷமாய் இருக்கட்டும்! அதற்காக, நான் என் சேமிப்பைச் சிதைத்து, என்னையே முடித்துக்கொண்டேன்!
வெளியே தெரியும் இந்தக் 'கணவன்', 'தந்தை' என்ற வேஷத்திற்குப் பின்னால்... ஒளியை விரயம் செய்து, இருளில் தவிக்கும் ஒரு பிணம் கிடக்கிறேன்! இதுதான் இந்தத் தீபாவளி எனக்குக் கொடுத்திருக்கும் ஒரே 'பரிசு'! இந்த வேதனையை யாருமே பார்க்க மாட்டார்களா? என் மௌனத்தின் மரணக் குரல் யாருக்காவது கேட்காதா?
என் கண்ணீர்த் துளிகள் இங்கே வழிகிறது... அவை வெள்ளமாய்ப் பெருகுகிறது... உலகமே! என் மரண ஓலத்தை நீங்கள் 'லைக்' செய்யத் தேவையில்லை! உங்கள் வீட்டில் ஒரு நிமிடம் விளக்கை அணைத்து, இந்த 'அப்பா'வுக்காக ஒரு துளி கண்ணீர் சிந்த முடியுமா? என் வலியின் உண்மையை நீங்கள் உணர்ந்தால், தயவுசெய்து... இந்தப் பதிவை பகிருங்கள். ஒரு கணவன்/தந்தையின் தியாகத்தை இந்த உலகம் உணரட்டும்!
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
டிஸ்கி: பேஸ்புக்கில் உள்ள எனது நண்பர் கடின உழைப்பாளி. அவரின் பல பதிவுகள் புலம்பலாக இருக்கும். அந்த புலம்பலின் மூலம் அவர் தனது கஷ்டத்தை பொது வெளியில் இறக்கி வைக்கிறார். அவரை நினைத்து இந்த பதிவை எழுதி இருக்கிறேன். அவர் மட்டுமல்ல, பல ஆண்களின் இன்றைய நிலைமை இப்படித்தான் இருக்கிறது. என்ன சிலர் வெளியே சொல்லுகிறார்கள், சிலர் சொல்லாமல் மௌனமாக கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்.
எனது வலைத்தளம் வந்து எனக்கு பெரும் ஆதரவை சைலெண்டாக இதுவரை அளித்து வரும் அவருக்கும் அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். நன்றி.
#FathersHiddenTears #CryingDadRealTalk #BrokenForFamily #SacrificeSilentPain #HeartbreakBehindSmile
#அப்பாவின்_கண்ணீர் #தந்தையின்_தியாகம் #எரிந்த_எதிர்காலம் #மனிதனின்_வலி #MansUnseenAgony #TearsOfSacrifice #DeepavaliDarkSide #DadsBurdenUnspoken #EmotionalFatherCry #LostSavingsLostDreams #உலகத்தின்_சோகமான_தீபாவளி #தகப்பனின்_மரணசாசனம் #உண்மையின்_வலி #சேமிப்பின்_பலி #HeartbreakDiwali #StopTheShowOff #தீபாவளி2025
Posts
0 comments:
Post a Comment
நான் அறிவு ஜீவி அல்ல ஒரு சாதாரணமான் மனிதன் தான்.இங்கு நான் பதியும் பதிவுகளில் உள்ள கருத்துகள் "மிகவும் சரி"யென்று சொல்லமாட்டேன் அது அன்றைய மனநிலையில் என் மனதில் எழும் கருத்துகளே...அதனால் உங்களது மனசுலபட்ட மாற்று கருத்துகளை தாராளமாக பகிரலாம். ஆனால் தேவையற்ற, வரம்புமீரிய, அநாகரிகமான வார்த்தைகளாலும் பதிவிற்கு சம்பந்தமில்லாமல் கருத்துக்கள் சொல்லப்பட்டால் எந்த வித பதில் விளக்கமின்றி அந்த கருத்து டெலீட் செய்யப்படும்.