நானும் ஒரு சாரசரி மனிதன்... நான் தோற்றுவிட்டேன்!

 நானும் ஒரு சாரசரி மனிதன்... நான் தோற்றுவிட்டேன்! 
      

(தயவுசெய்து சாதாரணமாக வாசித்துவிடாதீர்கள். இது, வீட்டு வாசலில் நின்று, வெளியே சிரிக்கச் சிரிக்க உள்ளே சாகத் துணியும் ஒருவனின் கடைசிப் புலம்பல்! )


 என் மகள், "அப்பா, வெடி வேணும் ஐயாயிரம் ரூபாய்! கொடு!" என்று கேட்டபோது, என் வயிற்றில் விழுந்த இடியின் அதிர்வு! ! அது என் மனைவி, "இந்தச் சேலை இல்லன்னா, நான் செத்தே போயிடுவேன்!  அது ஜஸ்ட்  ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என்று சாதாரணமாகச் சொன்னபோது, என் கழுத்தில் இறுக்கப்பட்ட கயிற்றின் அடையாளம்!

அந்த ஐம்பத்தைந்தாயிரம்... வெறும் சேமிப்பல்ல! நான் இரண்டு ஷிஃப்ட் வேலை செய்து, ரத்தம் கக்கி சம்பாதித்த ஊனத்தின் கூலி! அது, நான் மண்ணெண்ணெய் விளக்கில் படித்து, என் பிள்ளைகள் பிரகாசமான எதிர்காலம் காண நான் சேர்த்து வைத்திருந்த ஒளியின் சின்னம்!

அது வெறும் காசல்ல... அது என் முதுகில் விழுந்த 365  நாள் சூரியனின் சூடு! அது என் பிள்ளைக்கு ஒரு வருடம் நான் சேர்க்க நினைத்த கல்விச் சேமிப்பின் அஸ்திவாரம்! அது என் மனைவியின் நோய்வாய்ப்பட்ட தாய்க்கு வாங்கவிருந்த அவசர மருந்துக்கான பணம்!

அன்று இரவு, கசங்கிக் கிடந்த அந்த நோட்டுகளைப் பிரித்துக் கொடுத்தேன். என் மகள் ஓடி வந்து, என் காலைக் கட்டிப் பிடித்துச் சிரித்தாள். அந்தச் சிரிப்பு, என் இருதயத்தின் ஆழத்தில் ஒரு ஈட்டியாய் இறங்கியது.

தீபாவளியன்று... அந்த ஐந்து நிமிட வெடிச்சத்தம், என் பிள்ளையின் காதில் இனிமை! ஆனால், அந்தச் சத்தத்தில் கரைந்து போனதே என் ஐந்து வருடக் கனவு! சத்தம் அடங்கிய பிறகு... வானம் முழுவதும் புகைமூட்டம்! அந்தப் புகைமூட்டம், வெடி மருந்துப் புகையல்ல! அது, என் மனைவி அறியாத, என் பிள்ளைகள் பார்க்காத, எரிந்து போன என் எதிர்காலச் சேமிப்பின் புகை! அந்த வெடிகளின் சிதறலில் சிதறிப் போனது... கல்லெறி பட்ட  ஏழைத் தகப்பனின் கனவு!

இனிய தீபாவளி என்று சொல்லி, கண்களில் ஒளிந்த கண்ணீரை யாரும் பார்க்காத வண்ணம், நான் கவசமிட்டுச் சிரிக்கிறேன். இந்தத் தந்தையின் மனதின் வலி, பட்டாசை விட அதிர்ச்சி தரக்கூடியது!

வெடிச் சத்தம் ஓய்ந்தபோது... வானத்தை நான் வெறித்துப் பார்க்கவில்லை. என் வெற்று வங்கிக் கணக்கு அறிக்கையைப் பார்த்தேன். அதில், 'Balance: 0.00' (மீதம்: ₹0.00) என்று இல்லை. மாறாக, 'உன் எதிர்காலம்: மரணம்' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது! அந்த ஐந்து நிமிட சந்தோஷத்திற்காக... நான் என் பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தைப் பலிகொடுத்துவிட்டேன்!


ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் பட்டுச் சேலை. அது வெறும் உடையல்ல... அது என் தாய்மையின் கடைசி ஆசைக்காக நான் சேர்த்து வைத்து வாங்கிய தங்கத்தை அடகுப் பணம்! அது பல மாதமாய், என் பசி அடக்கி, ஒரு வேளைச் சோற்றைத் தியாகம் செய்து நான் பதுக்கி வைத்த காசு!

"இது டிரெண்டிங் சேலைங்க... ஒரே ஒரு ரீல்ஸ் வீடியோக்குத் தான்!" என்றாள் மனைவி. அவளது ஆசைக்கு முன், நான் ஒரு பிச்சைக்காரனானேன்.

தீபாவளிப் பின்னணியில்... அவள் அந்தச் சேலையை அணிந்து, இரண்டு நிமிட 'ரீல்ஸ்' போட்டு, ஐந்தாயிரம் 'லைக்' வாங்கினாள். அவள் முகத்தில் காதல்! என் முகத்தில் காயங்கள்! சமூக வலைத்தளத்தில் அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் எதிர்காலத்தின் ஒரு செங்கல்லை உடைக்கிறது.

வெறும் ஐந்தே நிமிடங்கள்! அந்த ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் என் கையை விட்டுப் போனபோது... நான் உணர்ந்த வலி, அது சாதாரண வலி அல்ல. அது, என் சேமிப்பிற்கு நான் கட்டிய கல்லறையை, நான் கையாலேயே சிதைக்கும் வேதனை!

அவள் திரையில் மின்னுகிறாள்; நான் இங்கே நிஜத்தில் இருண்டு கிடக்கிறேன். இந்தத் தீபாவளியின் விளக்குகள், வெளியே ஒளியைத் தருகின்றன. ஆனால், உள்ளுக்குள் நான் சேமித்த பணத்தின் மதிப்பு சிதைந்ததால், என் மனதின் மூலையில் என்றும் அணையாத இருள்!

என் மனைவி தன் பட்டுச் சேலையை அணிந்து, கேமராவிற்காக பொய்யாய் சிரித்தபோது... அந்தச் சில்க் நூல்கள், என் உயிர் நரம்புகளை இழுத்துக் கட்டும் கயிறுகளாய் மாறின. சமூக ஊடகத்தில் விழுந்த ஒவ்வொரு 'லைக்'-கும், என் மரண சாசனத்தில் வைக்கப்பட்ட முத்திரை!ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் சில்க்கில் என் மனைவி கம்பீரமாய் நின்றபோது, அவள் மீது விழுந்த ஒளி... அந்த ஒளி, நான் சேர்த்த சேமிப்பின் மீது விழுந்த மின்னல்! சமூக ஊடகத்தில் 'லைக்ஸ்' ஏற ஏற... நான் ஒரு பாழும் கிணற்றுக்குள் தள்ளப்பட்டு, ஆழமாய் மூழ்கிக் கொண்டிருந்தேன். அவள் வாங்கும் ஒவ்வொரு வாழ்த்துச் செய்தியும், 'உன் எதிர்காலம் வீண்' என்று என் காதில் ஓதும் இடிச் சத்தம்! 


 
நாளை... நாளை என்னிடம் காசில்லாதபோது, என் மனைவி முகம் சுளிக்கும்போது... நாளை என் பிள்ளைகள் என் மேல் கோபப்படும்போது... "உங்கள் சந்தோஷத்திற்காகத்தான் நான் எரிந்துபோனேன்!" என்று சத்தமாய்க் கத்தி அழக்கூட என்னால் முடியாது. ஏனென்றால், ஒரு நல்ல கணவன், நல்ல தந்தை தன் பலியை ஒருபோதும் சொல்லிக் காட்டுவதில்லை!   


 நான் யாருக்காகத் தியாகம் செய்தேனோ, அவர்களே நாளை என்னைத் திரும்பிப் பார்த்து, 'உங்களுக்கு ஒண்ணுமே சேமிக்கத் தெரியாதா?' என்று கேட்கும் கொடுமை வருமே... அப்போது என்ன செய்வேன்? என் குடும்பத்தின் சந்தோஷத்துக்காக என் உயிரை எரித்துக் கொள்வேன்.  

இந்தத் தீபாவளி! இது ஒளியின் திருநாளல்ல! இது, உள்ளுக்குள் எரிந்து சாம்பலாகும் மனிதர்களின் நரகம்! நான் இறந்த பிறகு, என் குடும்பம் ஒருவேளை சந்தோஷமாய் இருக்கட்டும்! அதற்காக, நான் என் சேமிப்பைச் சிதைத்து, என்னையே முடித்துக்கொண்டேன்!

வெளியே தெரியும் இந்தக் 'கணவன்', 'தந்தை' என்ற வேஷத்திற்குப் பின்னால்... ஒளியை விரயம் செய்து, இருளில் தவிக்கும் ஒரு பிணம் கிடக்கிறேன்! இதுதான் இந்தத் தீபாவளி எனக்குக் கொடுத்திருக்கும் ஒரே 'பரிசு'! இந்த வேதனையை யாருமே பார்க்க மாட்டார்களா? என் மௌனத்தின் மரணக் குரல் யாருக்காவது கேட்காதா?

என் கண்ணீர்த் துளிகள் இங்கே வழிகிறது... அவை வெள்ளமாய்ப் பெருகுகிறது... உலகமே! என் மரண ஓலத்தை நீங்கள் 'லைக்' செய்யத் தேவையில்லை! உங்கள் வீட்டில் ஒரு நிமிடம் விளக்கை அணைத்து, இந்த 'அப்பா'வுக்காக ஒரு துளி கண்ணீர் சிந்த முடியுமா? என் வலியின் உண்மையை நீங்கள் உணர்ந்தால், தயவுசெய்து... இந்தப் பதிவை பகிருங்கள். ஒரு கணவன்/தந்தையின் தியாகத்தை இந்த உலகம் உணரட்டும்!

கருடா சௌக்கியமா?' - சமஸைப் புரட்டிப்போட்ட தத்துவம்!   

அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்

டிஸ்கி: பேஸ்புக்கில் உள்ள எனது நண்பர் கடின உழைப்பாளி. அவரின் பல பதிவுகள் புலம்பலாக இருக்கும். அந்த புலம்பலின் மூலம் அவர் தனது கஷ்டத்தை பொது வெளியில் இறக்கி வைக்கிறார். அவரை நினைத்து இந்த பதிவை எழுதி இருக்கிறேன். அவர் மட்டுமல்ல, பல ஆண்களின் இன்றைய நிலைமை இப்படித்தான் இருக்கிறது. என்ன சிலர் வெளியே சொல்லுகிறார்கள், சிலர் சொல்லாமல் மௌனமாக கடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள். 

எனது வலைத்தளம் வந்து எனக்கு பெரும் ஆதரவை சைலெண்டாக இதுவரை அளித்து வரும் அவருக்கும் அனைவருக்கும் இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். நன்றி.

English Translation

I am just an ordinary man... I have failed!

(Please do not read this casually. This is the last lament of a man who is standing at his doorstep, smiling outside while preparing to die inside! I am still smiling next to my family. 

The shock of thunder in my gut when my daughter asked, "Appa (Dad), I need firecrackers worth five thousand rupees! Give it to me!" The mark of the rope tightening around my neck when my wife casually said, "If I don't get this saree, I will just die! It's just fifty thousand rupees."

That fifty-five thousand... wasn't just savings! It was the wage of my physical toll, earned by working two shifts and spitting blood! It was the symbol of light that I had saved while studying under a kerosene lamp, so my children could have a bright future!

It wasn't just money... It was the heat of the sun that fell on my back for 365 days! It was the foundation of the education savings I planned to set aside for my child for one year! It was the emergency medicine money for my wife's ailing mother!

That night, I opened up those crumpled notes and gave them away. My daughter ran and hugged my leg, laughing. That laugh pierced my heart like a spear.

On Deepavali... the five minutes of firecracker noise was a delight to my child's ears! But in that noise, my five years of dreams dissolved! After the noise subsided... the sky was filled with smoke! That smoke wasn't firecracker smoke! It was the smoke of my burnt future savings, unknown to my wife, unseen by my children! Scattered in the debris of those firecrackers... were the shattered dreams of my poor, stone-beaten father!

I smile, putting on an armour so no one sees the tears hidden in my eyes, saying "Happy Deepavali." The pain in this father's heart is more shocking than a firecracker!

When the firecracker noise ceased... I didn't stare at the sky. I looked at my empty bank statement. It didn't read 'Balance: ₹0.00'. Instead, it was written: 'Your Future: Death'! For those five minutes of happiness... I sacrificed my children's future!

The fifty thousand rupee silk saree. It's not just a garment... It's the pawn money from the gold I saved and bought for my mother's last wish! It was the money I hoarded for many months, sacrificing a meal, suppressing my hunger!

"This is a trending saree... just for one Reels video!" my wife said. In the face of her desire, I became a beggar.

Against the Deepavali backdrop... she wore that saree, posted a two-minute 'Reels', and got five thousand 'Likes'. Love on her face! Wounds on mine! Every 'Like' she gets on social media breaks a brick of my future.

Just five minutes! The pain I felt when that fifty thousand rupees left my hand was no ordinary pain. It was the agony of destroying the grave I had built for my savings, with my own hands!

She is shining on the screen; I am darkening in reality here. The lights of this Deepavali offer light outside. But inside, because the value of my savings has been destroyed, there is an eternal darkness in the corner of my mind!

When my wife wore her silk saree and gave a fake smile for the camera... those silk threads became ropes pulling tight on my vital nerves. Every 'Like' on social media was a seal placed on my death warrant! When my wife stood proudly in the fifty thousand rupee silk, the light that fell on her... that light was lightning striking my savings! As the 'Likes' climbed on social media... I was pushed into a ruined well, sinking deep. Every congratulatory message she receives is the thunder that booms in my ears, 'Your future is wasted!'

Tomorrow... when I have no money, when my wife frowns... when my children get angry at me tomorrow... I won't even be able to scream and cry aloud, "I burnt down for your happiness!" Because a good husband, a good father, never mentions his sacrifice!

What will I do when the cruelty comes tomorrow, and those for whom I sacrificed turn back and ask, 'You couldn't save anything?' For the happiness of my family, I will burn my life down.

This Deepavali! This is not the festival of light! This is the hell of men who burn and turn to ashes inside! Let my family be happy perhaps after I die! For that, I destroyed my savings and ended myself!

Behind this outward mask of 'husband' and 'father'... lies a corpse that wasted the light and is trapped in darkness! This is the only 'gift' this Deepavali has given me! Won't anyone see this pain? Won't anyone hear the death-cry of my silence?

My teardrops are flowing here... they are surging like a flood... Oh World! You don't need to 'Like' my death-wail! Can you turn off a light in your house for a minute and shed a tear for this 'Dad'? If you understand the truth of my pain, please... share this message. Let the world realize the sacrifice of a husband/father!

With Love, Maduraithamizhan (Tamilian from Madurai)

Diski (Disclaimer/Postscript): My friend on Facebook is a hard worker. Many of his posts are laments. Through that lament, he puts his pain out in the public sphere. I have written this post thinking of him. Not just him, the current situation of many men is like this. Some speak out, others pass by silently without saying anything.

My warmest Deepavali wishes to him and everyone who has silently given me great support on my website so far. Thank you.

#FathersHiddenTears #CryingDadRealTalk #BrokenForFamily #SacrificeSilentPain #HeartbreakBehindSmile #அப்பாவின்_கண்ணீர் (Father's Tears) #தந்தையின்_தியாகம் (Father's Sacrifice) #எரிந்த_எதிர்காலம் (Burnt Future) #மனிதனின்_வலி (Man's Pain) #MansUnseenAgony #TearsOfSacrifice #DeepavaliDarkSide #DadsBurdenUnspoken #EmotionalFatherCry #LostSavingsLostDreams

---

Hindi Translation

मैं एक साधारण इंसान हूँ... मैं हार गया!

(कृपया इसे सामान्य रूप से न पढ़ें। यह एक ऐसे व्यक्ति का अंतिम विलाप है जो अपने घर के दरवाज़े पर खड़ा है, बाहर हँस रहा है, जबकि अंदर मरने को तैयार है! मैं अभी भी अपने परिवार के पास मुस्कुरा रहा हूँ। लेकिन जब मैं इन पंक्तियों को टाइप कर रहा हूँ, तो मेरे गालों पर बहने वाले आँसुओं के खारेपन का स्वाद ही मेरी असली दिवाली की मिठाई है।

मेरे पेट में उस बिजली के कड़कने जैसा झटका जब मेरी बेटी ने पूछा, "अप्पा (पिता), मुझे पाँच हज़ार रुपये के पटाखे चाहिए! दो!" और वह रस्सी का निशान जो मेरे गले को कस गया जब मेरी पत्नी ने लापरवाही से कहा, "अगर मुझे यह साड़ी नहीं मिली, तो मैं मर ही जाऊँगी! यह बस पचास हज़ार रुपये की है।"

वह पचपन हज़ार... सिर्फ़ बचत नहीं थी! यह मेरी शारीरिक चोट की मज़दूरी थी, जिसे मैंने दो शिफ़्ट काम करके, खून थूककर कमाया था! यह उस रोशनी का प्रतीक था जिसे मैंने मिट्टी के तेल के दीपक में पढ़ते हुए बचाया था, ताकि मेरे बच्चों का भविष्य उज्ज्वल हो सके!

यह सिर्फ़ पैसा नहीं था... यह 365 दिन मेरी पीठ पर पड़ी सूरज की तपिश थी! यह उस शिक्षा बचत की नींव थी जिसे मैं अपने बच्चे के लिए एक साल के लिए अलग रखना चाहता था! यह मेरी पत्नी की बीमार माँ के लिए आपातकालीन दवा का पैसा था!

उस रात, मैंने उन कुचले हुए नोटों को खोलकर दे दिया। मेरी बेटी दौड़कर आई और मेरे पैर पकड़कर हँसी। वह हँसी मेरे दिल में एक भाले की तरह उतर गई।

दिवाली पर... पाँच मिनट पटाखों की आवाज़ मेरे बच्चे के कानों के लिए मिठास थी! लेकिन उस शोर में, मेरे पाँच साल के सपने घुल गए! शोर थमने के बाद... आकाश धुएँ से भर गया! वह धुआँ बारूद का धुआँ नहीं था! वह मेरी जली हुई भविष्य की बचत का धुआँ था, जिससे मेरी पत्नी अनजान थी, जिसे मेरे बच्चों ने नहीं देखा! उन पटाखों के टुकड़ों में बिखरे हुए थे... मेरे ग़रीब, पत्थर से पीटे गए पिता के टूटे हुए सपने!

मैं आँखों में छिपे आँसुओं को किसी को न दिखने दूँ, इसलिए कवच पहनकर मुस्कुराता हूँ, "शुभ दीपावली" कहता हूँ। इस पिता के दिल का दर्द एक पटाखे से भी ज़्यादा चौंकाने वाला है!

जब पटाखों का शोर शांत हुआ... तो मैंने आसमान को नहीं ताका। मैंने अपनी खाली बैंक स्टेटमेंट देखी। उसमें 'Balance: ₹0.00' (शेष: ₹0.00) नहीं लिखा था। बल्कि, लिखा था: 'आपका भविष्य: मृत्यु'! उस पाँच मिनट की ख़ुशी के लिए... मैंने अपने बच्चों के भविष्य की बलि दे दी!

वह पचास हज़ार रुपये की रेशमी साड़ी। यह सिर्फ़ एक कपड़ा नहीं है... यह मेरी माँ की आख़िरी इच्छा के लिए बचाकर ख़रीदे गए सोने को गिरवी रखने का पैसा था! यह वह पैसा था जिसे मैंने कई महीनों तक अपनी भूख दबाकर, एक वक़्त का खाना त्याग कर जमा किया था!

"यह ट्रेंडिंग साड़ी है... बस एक 'रील्स' वीडियो के लिए!" मेरी पत्नी ने कहा। उसकी इच्छा के सामने, मैं एक भिखारी बन गया।

दिवाली के माहौल में... उसने वह साड़ी पहनी, दो मिनट का 'रील्स' पोस्ट किया, और पाँच हज़ार 'लाइक्स' पाए। उसके चेहरे पर प्यार! मेरे चेहरे पर घाव! सोशल मीडिया पर उसे मिलने वाला हर 'लाइक' मेरे भविष्य की एक ईंट तोड़ रहा है।

बस पाँच मिनट! जब वह पचास हज़ार रुपये मेरे हाथ से गए... तो मैंने जो दर्द महसूस किया, वह कोई साधारण दर्द नहीं था। वह मेरे द्वारा अपनी बचत के लिए बनाई गई क़ब्र को, अपने हाथों से नष्ट करने की पीड़ा थी!

वह स्क्रीन पर चमक रही है; मैं यहाँ हक़ीक़त में अँधेरे में पड़ा हूँ। इस दिवाली की रोशनी बाहर उजाला देती है। लेकिन अंदर, मेरी बचत के मूल्य के नष्ट होने के कारण, मेरे मन के कोने में हमेशा जलने वाला अँधेरा है!

जब मेरी पत्नी ने अपनी रेशमी साड़ी पहनी और कैमरे के लिए झूठी मुस्कान दी... तो वे रेशम के धागे मेरी जीवन नसों को कसकर खींचने वाली रस्सियाँ बन गए। सोशल मीडिया पर मिला हर 'लाइक' मेरे मृत्युपत्र पर लगाई गई मुहर थी! पचास हज़ार रुपये के रेशम में जब मेरी पत्नी शान से खड़ी थी, तो उस पर जो रोशनी पड़ रही थी... वह रोशनी मेरी जमा की गई बचत पर गिरी हुई बिजली थी! जैसे-जैसे सोशल मीडिया पर 'लाइक्स' बढ़ते गए... मुझे एक बर्बाद कुएँ में धकेल दिया गया, और मैं गहराई में डूबता चला गया। उसे मिलने वाला हर शुभकामना संदेश वह गरज थी जो मेरे कान में गूंजती थी, 'तुम्हारा भविष्य व्यर्थ है!'

कल... जब मेरे पास पैसा नहीं होगा, जब मेरी पत्नी मुँह फुलाएगी... कल जब मेरे बच्चे मुझ पर नाराज़ होंगे... तो मैं ज़ोर से चिल्लाकर रो भी नहीं पाऊँगा, "मैं तुम्हारी ख़ुशी के लिए जल गया!" क्योंकि एक अच्छा पति, एक अच्छा पिता अपनी बलि को कभी बताता नहीं है!

जब कल वह क्रूरता आएगी, और जिनके लिए मैंने बलिदान दिया, वे ही पलटकर पूछेंगे, 'क्या आप कुछ भी बचा नहीं पाए?' तब मैं क्या करूँगा? मैं अपने परिवार की ख़ुशी के लिए अपनी ज़िंदगी जला दूँगा।

यह दिवाली! यह रोशनी का त्योहार नहीं है! यह अंदर ही अंदर जलकर राख हो जाने वाले इंसानों का नर्क है! शायद मेरे मरने के बाद मेरा परिवार ख़ुश रहे! इसीलिए, मैंने अपनी बचत को नष्ट कर दिया और ख़ुद को ख़त्म कर लिया!

'पति', 'पिता' के इस बाहरी मुखौटे के पीछे... रोशनी को बर्बाद करके, अँधेरे में तड़पती हुई एक लाश पड़ी है! यही एकमात्र 'उपहार' है जो इस दिवाली ने मुझे दिया है! क्या कोई इस दर्द को नहीं देखेगा? क्या किसी को मेरे मौन की मौत की चीख़ सुनाई नहीं देगी?

मेरे आँसू की बूँदें यहाँ बह रही हैं... वे बाढ़ की तरह उमड़ रही हैं... हे दुनिया! आपको मेरे मौत के विलाप को 'लाइक' करने की ज़रूरत नहीं है! क्या आप अपने घर में एक मिनट के लिए बत्ती बुझाकर, इस 'पिता' के लिए एक बूँद आँसू बहा सकते हैं? अगर आप मेरे दर्द की सच्चाई को महसूस करते हैं, तो कृपया... इस संदेश को साझा करें। इस दुनिया को एक पति/पिता के बलिदान का अहसास हो!

सप्रेम, मदुरैत्तमिलन (मदुरै का तमिल भाषी)

डिस्की (डिस्क्लेमर/पोस्टस्क्रिप्ट): फेसबुक पर मेरा दोस्त एक मेहनती इंसान है। उसके कई पोस्ट विलाप जैसे होते हैं। उस विलाप के ज़रिए, वह अपने दुख को सार्वजनिक रूप से व्यक्त करता है। मैंने यह पोस्ट उसे याद करते हुए लिखा है। सिर्फ़ वही नहीं, बल्कि कई पुरुषों की आज यही स्थिति है। कुछ लोग बाहर बताते हैं, कुछ बिना कहे चुपचाप गुज़र रहे हैं।

मेरी वेबसाइट पर अब तक मुझे चुपचाप बहुत समर्थन देने वाले उन्हें और सभी को मेरी ओर से दीपावली की हार्दिक शुभकामनाएँ। धन्यवाद।

#FathersHiddenTears #CryingDadRealTalk #BrokenForFamily #SacrificeSilentPain #HeartbreakBehindSmile #अப்பாவின்_கண்ணீர் (पिता के आँसू) #தந்தையின்_தியாகம் (पिता का बलिदान) #எரிந்த_எதிர்காலம் (जला हुआ भविष्य) #மனிதனின்_வலி (मनुष्य का दर्द) #MansUnseenAgony #TearsOfSacrifice #DeepavaliDarkSide #DadsBurdenUnspoken #EmotionalFatherCry #LostSavingsLostDreams

#FathersHiddenTears #CryingDadRealTalk  #BrokenForFamily #SacrificeSilentPain #HeartbreakBehindSmile
#அப்பாவின்_கண்ணீர் #தந்தையின்_தியாகம் #எரிந்த_எதிர்காலம் #மனிதனின்_வலி   #MansUnseenAgony #TearsOfSacrifice #DeepavaliDarkSide #DadsBurdenUnspoken #EmotionalFatherCry #LostSavingsLostDreams #உலகத்தின்_சோகமான_தீபாவளி  #தகப்பனின்_மரணசாசனம்  #உண்மையின்_வலி #சேமிப்பின்_பலி  #HeartbreakDiwali  #StopTheShowOff #தீபாவளி2025