திருப்பூரின் கண்ணீர், தூத்துக்குடியின் கதறல்: இந்தியாவின் கனவை அமெரிக்கா அழிக்கிறதா?
அமெரிக்க வரிவிதியின் தாக்கம் நம் கண்முன்னே. அடிப்படை வாழ்வாதாரங்கள் சிதைந்து கொண்டிருக்கின்றன. தொழிலாளர்கள் வேலை இழக்கின்றனர், குடும்பங்கள் பசியால் வாடுகின்றன. ஆனால், நாம் பேசுவது என்ன? ராமதாஸுக்கு இரண்டு மனைவியா? மாதம்பட்டிப் பெண்ணை ஏமாற்றிய காதல் கதையா? "நீயா நானா"வின் தெருநாய் விவாதமா? இவை நமக்கு முக்கியமா? சிந்திக்க வேண்டிய நேரம் இது. நாம் எதிர்நோக்கி நிற்கும் பிரச்சினை என்ன? நம் நாட்டின் கனவுகள் யாரால் அழிக்கப்படுகின்றன? இதோ உங்கள் சிந்தனைக்கு ஒரு பதிவு:
"திருப்பூரின் கண்ணீர், தூத்துக்குடியின் கதறல்: இந்தியாவின் கனவை அமெரிக்கா அழிக்கிறதா?"
இந்திய மண்ணில் உழைக்கும் கோடிக்கணக்கான கைகளின் வியர்வையில் உருவான பொருட்கள்—திருப்பூரின் ஆடைகள், தூத்துக்குடியின் இறால்கள், வேலூரின் தோல், சூரத்தின் வைரங்கள்—உலக சந்தையில் நம் பெருமையைப் பறைசாற்றின. ஆனால், அமெரிக்காவின் அதிபர் டொனால்ட் டிரம்ப் வீசிய 50% கூடுதல் வரி என்ற மாபெரும் புயல், நம் ஏற்றுமதித் தொழில்களை நொறுக்கி, நம் குடும்பங்களின் வயிற்றில் கத்தியைப் பாய்ச்சுகிறது! இது வெறும் வரி இல்லை நம் தொழிலாளர்களின் கண்ணீரில் எழுதப்பட்ட பேரவலம்! திருப்பூரில் தையல் மிதிக்கும் அம்மாவின் கதறல், தூத்துக்குடியில் இறால் பிடிக்கும் அண்ணனின் வேதனை, வேலூரில் தோல் பதனிடும் தம்பியின் தவிப்பு இவை நம் இதயங்களை உடைத்து, நம் ஆன்மாவை உலுக்குகின்றன! இந்தப் புயல் நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை இருட்டில் தள்ள முயல்கிறது! நம் உழைப்பு, நம் நம்பிக்கை, நம் கனவு இவை அனைத்தையும் இந்த அநியாயம் தீயில் எரிக்க முயல்கிறது!
ரஷ்ய எண்ணெய்: நம் முதுகில் விழும் கொடூர அடி இந்த பயங்கர வரிக்கு அமெரிக்கா சொல்லும் காரணம், ரஷ்யாவிடமிருந்து நாம் மலிவாக வாங்கும் கச்சா எண்ணெய். ஒரு நாளைக்கு 10 லட்சம் பேரல் எண்ணெய் இறக்குமதி செய்கிறோம், இதை சுத்திகரித்து ஏற்றுமதி செய்யும் தனியார் நிறுவனங்கள் கோடிக்கணக்கில் லாபம் அள்ளுகின்றன. ஆனால், லாபம் யாருக்கு? தனியார் முதலைகளுக்கு! ஆம், அம்பானி, அதானிகளுக்குதான். ஆனால், தண்டனை யாருக்கு? திருப்பூரில் தையல் இயந்திரத்தை மிதிக்கும் அம்மாவுக்கு, தூத்துக்குடியில் வலையை வீசும் அண்ணனுக்கு, வேலூரில் தோல் வேலை செய்யும் தம்பிக்கு! “இந்தியாவின் லாபம் ரஷ்யாவின் போருக்கு உதவுகிறது,” என்று கத்துகிறார் டிரம்பின் ஆலோசகர் பீட்டர் நவரோ. ஆனால், இந்த எண்ணெயால் நம் மக்களுக்கு பெட்ரோல் விலை குறைந்ததா? இல்லை! நம் மக்கள் எரிபொருள் விலையில் துடிக்கிறார்கள், ஆனால் தனியார் நிறுவனங்கள் கோடிகளை அள்ளுகின்றன! இது நியாயமா? இந்த கொடூர அடி நம் முதுகில் ஏன் விழ வேண்டும்? நாம் என்ன பாவம் செய்தோம்?
திருப்பூரின் கதறல்: நம் இதயம் இரத்தம் கசிகிறது
திருப்பூர் நம் தமிழகத்தின் உயிர்நாடி, நம் பெருமையின் மையம்! இங்கு 20,000 நிறுவனங்களில் 9 லட்சம் தொழிலாளர்கள் இரவு பகலாக உழைக்கின்றனர். ஆண்டுக்கு 45,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் ஆடைகள் உலக சந்தையில் பறக்கின்றன, அதில் 12,000 கோடி அமெரிக்காவுக்கு. ஆனால், இந்த வரியால் 500 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள ஆடைகள் கிடங்குகளில் தேங்கிக் கிடந்து நாசமாகின்றன! “என் குழந்தைகளுக்கு பால் வாங்க காசு இல்லை. வேலை போனால் நாங்கள் எப்படி உயிர் வாழ்வோம்?” என்று கதறுகிறார் ஒரு தையல் தொழிலாளி. பெண்கள் பாதி ஊதியத்தில் வேலை செய்கிறார்கள், இப்போது அதுவும் பறிபோகிறது! தமிழகத்தின் கிராமங்களிலிருந்து, பிகார், ஒடிஸா, உத்தரப் பிரதேசத்திலிருந்து வந்தவர்கள் இங்கு வாழ்க்கை கட்டி எழுப்பினர். ஆனால், வேலை இழந்தால்? குடும்பங்கள் உடையும், குழந்தைகள் பள்ளியை விடுவர், வாழ்க்கை சிதைந்து விடும்! இது வெறும் எண்ணிக்கை இல்லை. நம் மக்களின் இதயத்தின் இரத்தக் கதறல்! இந்த கண்ணீர் நம் நெஞ்சை உருக்கவில்லையா?
இறால், தோல், நகைகள்: எங்கும் பேரவலம்
தூத்துக்குடி, சென்னை துறைமுகங்களில் இறால் ஏற்றுமதி செய்யும் மீனவர்களின் கண்ணீர் கடலையே உருக்குகிறது! ஆண்டுக்கு 24,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் இறால் உலகுக்கு செல்கிறது, ஆனால் 60 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள 500 டன் பொருட்கள் அமெரிக்காவில் ஏற்கப்படாமல் திருப்பி அனுப்பப்பட்டு இருக்கின்றன. ஆந்திராவில் ஆள் குறைப்பு தொடங்கிவிட்டது. “எங்கள் வாழ்க்கை கடலில் மூழ்கிவிட்டது!” என்று கதறுகிறார் ஒரு மீனவர். வேலூர், ராணிப்பேட்டை, திண்டுக்கல்லில் தோல் தொழிலில் உழைப்பவர்களின் கைகள் நடுங்குகின்றன. சூரத்தின் வைரங்கள், நகைகள் இவையும் இந்த புயலில் சிக்கி அழுகின்றன. “எங்கள் உழைப்பு உலகை அலங்கரித்தது, இப்போது அது குப்பையாகிறது!” என்று அழுகிறார் ஒரு நகை வியாபாரி. இந்த பேரவலம் நம் மக்களின் கனவுகளை நசுக்கி, நம் இதயங்களை இரத்தம் கசிய வைக்கிறது!
பிரேசில் எழுந்தது: பரஸ்பர சட்டத்தின் பதிலடி
இதே புயல் பிரேசிலையும் தாக்கியது, ஆனால் அவர்கள் தலைநிமிர்ந்து போராடுகின்றனர்! பிரேசில் நாட்டின் “பரஸ்பர சட்டம்” (Economic Reciprocity Law) என்ற புதிய சட்டம், அமெரிக்காவின் 50% வரிக்கு பதிலடியாக அமெரிக்கப் பொருட்கள் மீது வரி விதிக்கும் அதிகாரத்தை வழங்குகிறது. இந்த சட்டம், ஏப்ரல் மாதம் பிரேசில் நாடாளுமன்றத்தில் ஒருமனதாக நிறைவேற்றப்பட்டு, ஜனாதிபதி லூயிஸ் இனாசியோ லூலா டா சில்வாவால் அமல்படுத்தப்பட்டது. இது பொருட்களுக்கு வரி விதிப்பது மட்டுமல்லாமல், அமெரிக்க நிறுவனங்களின் முதலீடுகள் மற்றும் அறிவுசார் உரிமைகளைக் கட்டுப்படுத்தவும் அதிகாரம் அளிக்கிறது. “எந்தவொரு ஒருதலைப்பட்ச வரி உயர்வுக்கும், பிரேசிலின் பரஸ்பர சட்டத்தின் கீழ் பதிலடி கொடுப்போம்!” என்று லூலா எச்சரிக்கிறார். பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வியடைந்தால், உடனடியாக இந்தச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்துவோம் என்று அவர் உறுதியளிக்கிறார். பிரேசில், உலக வர்த்தக அமைப்பில் (WTO) அமெரிக்காவுக்கு எதிராக வழக்கு தொடர்ந்து, ஒரு ஆய்வுக் குழுவை அமைத்து, தங்கள் உரிமைகளுக்காகப் போராடுகிறது. இந்த சட்டம், அமெரிக்காவின் மருந்து மற்றும் காட்சி ஊடகத் துறைகளைக் குறிவைத்து, உள்நாட்டுப் பணவீக்கத்தைத் தவிர்க்கும் வகையில் பதிலடி கொடுக்க திட்டமிடுகிறது. பிரேசிலின் இந்தத் தைரியம், நம் இதயங்களை உலுக்குகிறது! ஆனால், இந்தியா ஏன் இன்னும் மௌனமாக இருக்கிறது?
இந்தியாவின் அணுகுமுறை: மௌனமா, முனைப்பா?
இந்தியா உடனடியாக பதிலடி வரி விதிக்கவில்லை. மாறாக, உள்நாட்டுப் பொருளாதாரத்தை வலுப்படுத்துவதற்கும், பாதிக்கப்பட்ட துறைகளுக்கு உதவுவதற்கும் கவனம் செலுத்துகிறது. GST வரி மாற்றங்கள், நிதி உதவிகள், மாற்று ஏற்றுமதி சந்தைகளைத் தேடுதல். பிரிட்டன், ஐரோப்பிய ஒன்றியம், ஜப்பான், தென்கொரியா உள்ளிட்ட 40 நாடுகளை இலக்காகக் கொண்டு ஏற்றுமதித் திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டுள்ளன. இவை நம்பிக்கை தருகின்றன, ஆனால் உடனடி தீர்வு இல்லை! நம் தொழிலாளர்களின் கண்ணீர் இப்போது துடைக்கப்பட வேண்டும்! பிரேசில் போல் நாமும் தைரியமாக எழ வேண்டும்! ஆனால், அரசு ஏன் மௌனமாக இருக்கிறது? டிரம்ப் நான்கு முறை தொலைபேசியில் பேச முயன்றபோது, மோடி பேசவில்லை என்று ஒரு ஜெர்மன் நாளிதழ் கூறுகிறது. ஆனால், இந்திய அரசு மறுக்கவில்லை, விளக்கவில்லை. மத்திய வணிக அமைச்சர் பியூஷ் கோயல், “இந்தியா தலை வணங்காது! நம் ஏற்றுமதி உயரும்!” என்று கர்ஜிக்கிறார். ஆனால், எப்படி? புதிய சந்தைகளை எங்கே கண்டுபிடிப்பது? இவை உடனடியாக சாத்தியமில்லை என்று வல்லுநர்கள் அஞ்சுகின்றனர்.
சுதேசி:
நம் இதயத்தில் எரியும் கனல் இந்த பயங்கர இருளில், காந்தி, நேரு, பிரதமர் மோடியின் ஞாபகத்திற்கு வந்து “சுதேசி” என்ற புனிதமான குரலை உயர்த்துகிறார். “இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட பொருட்களை வாங்குங்கள்! இந்தியர்களின் வியர்வையில் உருவானவை சுதேசி!” என்று அவர் முழங்குவது நம் இதயங்களை உலுக்குகிறது. இது காந்தியின் சுதேசி இயக்கத்தின் எதிரொலி! ஆனால், இந்த உணர்ச்சி மட்டும் இந்தப் பேரழிவைத் தடுக்குமா? இந்த வார்த்தைகள் நம் தொழிலாளர்களின் வேலையைக் காப்பாற்றுமா? நம் இதயங்களில் சுதேசி கனல் எரிய வேண்டும், ஆனால் இந்த நெருக்கடிக்கு உடனடித் தீர்வு வேண்டும்! நாம் எழுவோம்: நம் கண்ணீரில் வெற்றி பிறக்கும்! நம் இதயங்கள் பதறுகின்றன, நம் கைகள் நடுங்குகின்றன, ஆனால் நாம் மண்டியிட மாட்டோம்! இந்தப் பேரழிவை நாம் உடைப்போம்! உள்ளூர் பொருட்களை வாங்குவோம்: இந்தியப் பொருட்களை ஆதரித்து, நம் தொழில்களை உயிர்ப்பிப்போம்!
புதிய திறன்கள் கற்போம்: உலகச் சந்தைக்கு ஏற்ப நவீன தொழில்நுட்பங்களைக் கற்று, நம் உழைப்பை உயர்த்துவோம்!
அரசு உதவியைக் கோருவோம்: “மேக் இன் இந்தியா” திட்டங்கள் மூலம் மானியங்களைப் பயன்படுத்துவோம்!
ஒற்றுமையாக குரல் கொடுப்போம் :
தொழிலாளர்களும், தொழில் முனைவோரும் ஒன்றிணைந்து, பிரேசில் போல் இந்த அநியாயத்துக்கு எதிராக குரல் கொடுப்போம்! முடிவாக நம் கதறல் இந்திய அரசை மட்டுமல்ல உலகையே உலுக்க வேண்டும்! இந்த பேரழிவு நம் வாழ்க்கையை உலுக்கினாலும், நாம் வீழ மாட்டோம்! பிரேசில் தங்கள் பரஸ்பர சட்டத்துடன் எழுந்து நிற்கிறது, ஆனால் இந்தியா இன்னும் மௌனமாக இருக்கிறது.
சுதேசி என்ற கனல் நம் இதயங்களில் எரிகிறது! நம் உழைப்பு, நம் கனவு, நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் இவை எந்த புயலாலும் அழிக்க முடியாது! ஆனால், அரசு பிரேசில் போல் தைரியமாக செயல்பட வேண்டும்! நம் தொழில்களை, நம் மக்களை, நம் நம்பிக்கையை காக்க வேண்டும்! எழுவோம், மக்களே! நம் கண்ணீரை வெற்றியாக மாற்றுவோம்! நம் கதறல் உலகை உலுக்கும்! நாம் வீழ மாட்டோம்!
இதையெல்லாம் செய்ய சமூக இணைய தளங்களில் நம் கவனம் வேறு எதன்மீதும் பட்டு திசை திரும்பாமல் இருக்க வேண்டும்.
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
டிஸ்கி: இப்போது எழுந்து இருக்கும் பிரச்சனையால் இந்தியா மட்டுமல்ல அமெரிக்காவும் பல விதத்தில் பாதிக்கத்தான் செய்கிறது. முடிந்தால் அதைப்பற்றியும் நான் விரிவாக எழுத முயற்சிக்கின்றேன். இந்த பதிவு உங்களது சிந்தனைகளை தட்டி எழுப்பியதாக நீங்கள் கருதினால் இதை மற்றவர்களுக்கும் ஷேர் செய்யுங்கள். நன்றி
"திருப்பூரின் கண்ணீர், தூத்துக்குடியின் கதறல்: இந்தியாவின் கனவை அமெரிக்கா அழிக்கிறதா?"
இந்திய மண்ணில் உழைக்கும் கோடிக்கணக்கான கைகளின் வியர்வையில் உருவான பொருட்கள்—திருப்பூரின் ஆடைகள், தூத்துக்குடியின் இறால்கள், வேலூரின் தோல், சூரத்தின் வைரங்கள்—உலக சந்தையில் நம் பெருமையைப் பறைசாற்றின. ஆனால், அமெரிக்காவின் அதிபர் டொனால்ட் டிரம்ப் வீசிய 50% கூடுதல் வரி என்ற மாபெரும் புயல், நம் ஏற்றுமதித் தொழில்களை நொறுக்கி, நம் குடும்பங்களின் வயிற்றில் கத்தியைப் பாய்ச்சுகிறது! இது வெறும் வரி இல்லை நம் தொழிலாளர்களின் கண்ணீரில் எழுதப்பட்ட பேரவலம்! திருப்பூரில் தையல் மிதிக்கும் அம்மாவின் கதறல், தூத்துக்குடியில் இறால் பிடிக்கும் அண்ணனின் வேதனை, வேலூரில் தோல் பதனிடும் தம்பியின் தவிப்பு இவை நம் இதயங்களை உடைத்து, நம் ஆன்மாவை உலுக்குகின்றன! இந்தப் புயல் நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை இருட்டில் தள்ள முயல்கிறது! நம் உழைப்பு, நம் நம்பிக்கை, நம் கனவு இவை அனைத்தையும் இந்த அநியாயம் தீயில் எரிக்க முயல்கிறது!
ரஷ்ய எண்ணெய்: நம் முதுகில் விழும் கொடூர அடி இந்த பயங்கர வரிக்கு அமெரிக்கா சொல்லும் காரணம், ரஷ்யாவிடமிருந்து நாம் மலிவாக வாங்கும் கச்சா எண்ணெய். ஒரு நாளைக்கு 10 லட்சம் பேரல் எண்ணெய் இறக்குமதி செய்கிறோம், இதை சுத்திகரித்து ஏற்றுமதி செய்யும் தனியார் நிறுவனங்கள் கோடிக்கணக்கில் லாபம் அள்ளுகின்றன. ஆனால், லாபம் யாருக்கு? தனியார் முதலைகளுக்கு! ஆம், அம்பானி, அதானிகளுக்குதான். ஆனால், தண்டனை யாருக்கு? திருப்பூரில் தையல் இயந்திரத்தை மிதிக்கும் அம்மாவுக்கு, தூத்துக்குடியில் வலையை வீசும் அண்ணனுக்கு, வேலூரில் தோல் வேலை செய்யும் தம்பிக்கு! “இந்தியாவின் லாபம் ரஷ்யாவின் போருக்கு உதவுகிறது,” என்று கத்துகிறார் டிரம்பின் ஆலோசகர் பீட்டர் நவரோ. ஆனால், இந்த எண்ணெயால் நம் மக்களுக்கு பெட்ரோல் விலை குறைந்ததா? இல்லை! நம் மக்கள் எரிபொருள் விலையில் துடிக்கிறார்கள், ஆனால் தனியார் நிறுவனங்கள் கோடிகளை அள்ளுகின்றன! இது நியாயமா? இந்த கொடூர அடி நம் முதுகில் ஏன் விழ வேண்டும்? நாம் என்ன பாவம் செய்தோம்?
திருப்பூரின் கதறல்: நம் இதயம் இரத்தம் கசிகிறது
திருப்பூர் நம் தமிழகத்தின் உயிர்நாடி, நம் பெருமையின் மையம்! இங்கு 20,000 நிறுவனங்களில் 9 லட்சம் தொழிலாளர்கள் இரவு பகலாக உழைக்கின்றனர். ஆண்டுக்கு 45,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் ஆடைகள் உலக சந்தையில் பறக்கின்றன, அதில் 12,000 கோடி அமெரிக்காவுக்கு. ஆனால், இந்த வரியால் 500 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள ஆடைகள் கிடங்குகளில் தேங்கிக் கிடந்து நாசமாகின்றன! “என் குழந்தைகளுக்கு பால் வாங்க காசு இல்லை. வேலை போனால் நாங்கள் எப்படி உயிர் வாழ்வோம்?” என்று கதறுகிறார் ஒரு தையல் தொழிலாளி. பெண்கள் பாதி ஊதியத்தில் வேலை செய்கிறார்கள், இப்போது அதுவும் பறிபோகிறது! தமிழகத்தின் கிராமங்களிலிருந்து, பிகார், ஒடிஸா, உத்தரப் பிரதேசத்திலிருந்து வந்தவர்கள் இங்கு வாழ்க்கை கட்டி எழுப்பினர். ஆனால், வேலை இழந்தால்? குடும்பங்கள் உடையும், குழந்தைகள் பள்ளியை விடுவர், வாழ்க்கை சிதைந்து விடும்! இது வெறும் எண்ணிக்கை இல்லை. நம் மக்களின் இதயத்தின் இரத்தக் கதறல்! இந்த கண்ணீர் நம் நெஞ்சை உருக்கவில்லையா?
இறால், தோல், நகைகள்: எங்கும் பேரவலம்
தூத்துக்குடி, சென்னை துறைமுகங்களில் இறால் ஏற்றுமதி செய்யும் மீனவர்களின் கண்ணீர் கடலையே உருக்குகிறது! ஆண்டுக்கு 24,000 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் இறால் உலகுக்கு செல்கிறது, ஆனால் 60 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள 500 டன் பொருட்கள் அமெரிக்காவில் ஏற்கப்படாமல் திருப்பி அனுப்பப்பட்டு இருக்கின்றன. ஆந்திராவில் ஆள் குறைப்பு தொடங்கிவிட்டது. “எங்கள் வாழ்க்கை கடலில் மூழ்கிவிட்டது!” என்று கதறுகிறார் ஒரு மீனவர். வேலூர், ராணிப்பேட்டை, திண்டுக்கல்லில் தோல் தொழிலில் உழைப்பவர்களின் கைகள் நடுங்குகின்றன. சூரத்தின் வைரங்கள், நகைகள் இவையும் இந்த புயலில் சிக்கி அழுகின்றன. “எங்கள் உழைப்பு உலகை அலங்கரித்தது, இப்போது அது குப்பையாகிறது!” என்று அழுகிறார் ஒரு நகை வியாபாரி. இந்த பேரவலம் நம் மக்களின் கனவுகளை நசுக்கி, நம் இதயங்களை இரத்தம் கசிய வைக்கிறது!
பிரேசில் எழுந்தது: பரஸ்பர சட்டத்தின் பதிலடி
இதே புயல் பிரேசிலையும் தாக்கியது, ஆனால் அவர்கள் தலைநிமிர்ந்து போராடுகின்றனர்! பிரேசில் நாட்டின் “பரஸ்பர சட்டம்” (Economic Reciprocity Law) என்ற புதிய சட்டம், அமெரிக்காவின் 50% வரிக்கு பதிலடியாக அமெரிக்கப் பொருட்கள் மீது வரி விதிக்கும் அதிகாரத்தை வழங்குகிறது. இந்த சட்டம், ஏப்ரல் மாதம் பிரேசில் நாடாளுமன்றத்தில் ஒருமனதாக நிறைவேற்றப்பட்டு, ஜனாதிபதி லூயிஸ் இனாசியோ லூலா டா சில்வாவால் அமல்படுத்தப்பட்டது. இது பொருட்களுக்கு வரி விதிப்பது மட்டுமல்லாமல், அமெரிக்க நிறுவனங்களின் முதலீடுகள் மற்றும் அறிவுசார் உரிமைகளைக் கட்டுப்படுத்தவும் அதிகாரம் அளிக்கிறது. “எந்தவொரு ஒருதலைப்பட்ச வரி உயர்வுக்கும், பிரேசிலின் பரஸ்பர சட்டத்தின் கீழ் பதிலடி கொடுப்போம்!” என்று லூலா எச்சரிக்கிறார். பேச்சுவார்த்தைகள் தோல்வியடைந்தால், உடனடியாக இந்தச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்துவோம் என்று அவர் உறுதியளிக்கிறார். பிரேசில், உலக வர்த்தக அமைப்பில் (WTO) அமெரிக்காவுக்கு எதிராக வழக்கு தொடர்ந்து, ஒரு ஆய்வுக் குழுவை அமைத்து, தங்கள் உரிமைகளுக்காகப் போராடுகிறது. இந்த சட்டம், அமெரிக்காவின் மருந்து மற்றும் காட்சி ஊடகத் துறைகளைக் குறிவைத்து, உள்நாட்டுப் பணவீக்கத்தைத் தவிர்க்கும் வகையில் பதிலடி கொடுக்க திட்டமிடுகிறது. பிரேசிலின் இந்தத் தைரியம், நம் இதயங்களை உலுக்குகிறது! ஆனால், இந்தியா ஏன் இன்னும் மௌனமாக இருக்கிறது?
இந்தியாவின் அணுகுமுறை: மௌனமா, முனைப்பா?
இந்தியா உடனடியாக பதிலடி வரி விதிக்கவில்லை. மாறாக, உள்நாட்டுப் பொருளாதாரத்தை வலுப்படுத்துவதற்கும், பாதிக்கப்பட்ட துறைகளுக்கு உதவுவதற்கும் கவனம் செலுத்துகிறது. GST வரி மாற்றங்கள், நிதி உதவிகள், மாற்று ஏற்றுமதி சந்தைகளைத் தேடுதல். பிரிட்டன், ஐரோப்பிய ஒன்றியம், ஜப்பான், தென்கொரியா உள்ளிட்ட 40 நாடுகளை இலக்காகக் கொண்டு ஏற்றுமதித் திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டுள்ளன. இவை நம்பிக்கை தருகின்றன, ஆனால் உடனடி தீர்வு இல்லை! நம் தொழிலாளர்களின் கண்ணீர் இப்போது துடைக்கப்பட வேண்டும்! பிரேசில் போல் நாமும் தைரியமாக எழ வேண்டும்! ஆனால், அரசு ஏன் மௌனமாக இருக்கிறது? டிரம்ப் நான்கு முறை தொலைபேசியில் பேச முயன்றபோது, மோடி பேசவில்லை என்று ஒரு ஜெர்மன் நாளிதழ் கூறுகிறது. ஆனால், இந்திய அரசு மறுக்கவில்லை, விளக்கவில்லை. மத்திய வணிக அமைச்சர் பியூஷ் கோயல், “இந்தியா தலை வணங்காது! நம் ஏற்றுமதி உயரும்!” என்று கர்ஜிக்கிறார். ஆனால், எப்படி? புதிய சந்தைகளை எங்கே கண்டுபிடிப்பது? இவை உடனடியாக சாத்தியமில்லை என்று வல்லுநர்கள் அஞ்சுகின்றனர்.
சுதேசி:
நம் இதயத்தில் எரியும் கனல் இந்த பயங்கர இருளில், காந்தி, நேரு, பிரதமர் மோடியின் ஞாபகத்திற்கு வந்து “சுதேசி” என்ற புனிதமான குரலை உயர்த்துகிறார். “இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட பொருட்களை வாங்குங்கள்! இந்தியர்களின் வியர்வையில் உருவானவை சுதேசி!” என்று அவர் முழங்குவது நம் இதயங்களை உலுக்குகிறது. இது காந்தியின் சுதேசி இயக்கத்தின் எதிரொலி! ஆனால், இந்த உணர்ச்சி மட்டும் இந்தப் பேரழிவைத் தடுக்குமா? இந்த வார்த்தைகள் நம் தொழிலாளர்களின் வேலையைக் காப்பாற்றுமா? நம் இதயங்களில் சுதேசி கனல் எரிய வேண்டும், ஆனால் இந்த நெருக்கடிக்கு உடனடித் தீர்வு வேண்டும்! நாம் எழுவோம்: நம் கண்ணீரில் வெற்றி பிறக்கும்! நம் இதயங்கள் பதறுகின்றன, நம் கைகள் நடுங்குகின்றன, ஆனால் நாம் மண்டியிட மாட்டோம்! இந்தப் பேரழிவை நாம் உடைப்போம்! உள்ளூர் பொருட்களை வாங்குவோம்: இந்தியப் பொருட்களை ஆதரித்து, நம் தொழில்களை உயிர்ப்பிப்போம்!
புதிய திறன்கள் கற்போம்: உலகச் சந்தைக்கு ஏற்ப நவீன தொழில்நுட்பங்களைக் கற்று, நம் உழைப்பை உயர்த்துவோம்!
அரசு உதவியைக் கோருவோம்: “மேக் இன் இந்தியா” திட்டங்கள் மூலம் மானியங்களைப் பயன்படுத்துவோம்!
ஒற்றுமையாக குரல் கொடுப்போம் :
தொழிலாளர்களும், தொழில் முனைவோரும் ஒன்றிணைந்து, பிரேசில் போல் இந்த அநியாயத்துக்கு எதிராக குரல் கொடுப்போம்! முடிவாக நம் கதறல் இந்திய அரசை மட்டுமல்ல உலகையே உலுக்க வேண்டும்! இந்த பேரழிவு நம் வாழ்க்கையை உலுக்கினாலும், நாம் வீழ மாட்டோம்! பிரேசில் தங்கள் பரஸ்பர சட்டத்துடன் எழுந்து நிற்கிறது, ஆனால் இந்தியா இன்னும் மௌனமாக இருக்கிறது.
சுதேசி என்ற கனல் நம் இதயங்களில் எரிகிறது! நம் உழைப்பு, நம் கனவு, நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் இவை எந்த புயலாலும் அழிக்க முடியாது! ஆனால், அரசு பிரேசில் போல் தைரியமாக செயல்பட வேண்டும்! நம் தொழில்களை, நம் மக்களை, நம் நம்பிக்கையை காக்க வேண்டும்! எழுவோம், மக்களே! நம் கண்ணீரை வெற்றியாக மாற்றுவோம்! நம் கதறல் உலகை உலுக்கும்! நாம் வீழ மாட்டோம்!
இதையெல்லாம் செய்ய சமூக இணைய தளங்களில் நம் கவனம் வேறு எதன்மீதும் பட்டு திசை திரும்பாமல் இருக்க வேண்டும்.
அன்புடன்
மதுரைத்தமிழன்
டிஸ்கி: இப்போது எழுந்து இருக்கும் பிரச்சனையால் இந்தியா மட்டுமல்ல அமெரிக்காவும் பல விதத்தில் பாதிக்கத்தான் செய்கிறது. முடிந்தால் அதைப்பற்றியும் நான் விரிவாக எழுத முயற்சிக்கின்றேன். இந்த பதிவு உங்களது சிந்தனைகளை தட்டி எழுப்பியதாக நீங்கள் கருதினால் இதை மற்றவர்களுக்கும் ஷேர் செய்யுங்கள். நன்றி
#திருப்பூரின்_கண்ணீர் #ThoothukudiCries
#IndiaDreamShattered #உழைப்போரின்_குரல்
#MadeInIndiaMatters #சுதேசியின்_சத்தம் #TiruppurTears #ThoothukudiCries #IndiaDreamShattered #WorkersVoiceIndia #MadeInIndiaMatters #StopUnfairTariffs #SaveIndianExports #OurSweatOurFuture #VoiceOfTiruppur #RiseForIndia
#IndiaDreamShattered #உழைப்போரின்_குரல்
#MadeInIndiaMatters #சுதேசியின்_சத்தம் #TiruppurTears #ThoothukudiCries #IndiaDreamShattered #WorkersVoiceIndia #MadeInIndiaMatters #StopUnfairTariffs #SaveIndianExports #OurSweatOurFuture #VoiceOfTiruppur #RiseForIndia
#திருப்பூரின்_கண்ணீர் #தூத்துக்குடியின்_கதறல் #இந்தியகனவு_சிதறுமா #உழைப்போரின்_குரல் #இந்தியாவில்_உருவானதுமில்லா_வரி
#உழைப்போரின்_கண்ணீர்
#நம்_வியர்வை_நம்_எதிர்காலம்
#சுதேசியின்_சத்தம்
#இந்தியாவே_எழு
Posts
0 comments:
Post a Comment
நான் அறிவு ஜீவி அல்ல ஒரு சாதாரணமான் மனிதன் தான்.இங்கு நான் பதியும் பதிவுகளில் உள்ள கருத்துகள் "மிகவும் சரி"யென்று சொல்லமாட்டேன் அது அன்றைய மனநிலையில் என் மனதில் எழும் கருத்துகளே...அதனால் உங்களது மனசுலபட்ட மாற்று கருத்துகளை தாராளமாக பகிரலாம். ஆனால் தேவையற்ற, வரம்புமீரிய, அநாகரிகமான வார்த்தைகளாலும் பதிவிற்கு சம்பந்தமில்லாமல் கருத்துக்கள் சொல்லப்பட்டால் எந்த வித பதில் விளக்கமின்றி அந்த கருத்து டெலீட் செய்யப்படும்.